مداخله نظامی در لیبی (۲۰۱۱)
From Wikipedia, the free encyclopedia
مداخله نظامی در لیبی در ۱۹ مارس ۲۰۱۱ پس از قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت توسط ائتلافی از چند کشور در پاسخ به جنگ داخلی لیبی آغاز گردید. در ۱۹ مارس عملیات نظامی با شلیک بیش از ۱۱۰ موشک کروز توسط آمریکا و بریتانیا آغاز شد. نیروی هوایی فرانسه و نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا وظیفه پرواز بر تمام نقاط لیبی را داشتند. نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا نیز محاصره دریایی را شروع نمود. حمله هوایی علیه تانکهای ارتش لیبی اولین بار توسط نیروی هوایی فرانسه انجام شد.
مداخله نظامی در لیبی | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از جنگ داخلی لیبی (۲۰۱۱) | |||||||
بالا: منطقه پرواز ممنوع در لیبی و پایگاهها و ناوهای جنگی که در مداخله نظامی فعال بودهاند پایین: رنگ آبی کشورهایی هستند که در اجرای منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی (به رنگ سبز) مشارکت داشتند | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
اردن نیروهای ضد قذافی |
جماهیریه عربی لیبی خلق سوسیالیست بزرگ
پشتیبانی: الجزایر[5]بلاروس[6] کره شمالی[7] | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
عملیات هارمتان:
عملیات ایلامی: عملیات موبایل:
عملیات محافظ متحد: آندرس فوگ راسموسنجیمز جی. استاوریدیس چارلز بوچارد رالف جودیس رینالدو وری |
معمر قذافی †[8] سیفالاسلام قذافی (اسیر)[9] خمیس قذافی † الساعدی قذافی ابوبکر یونس جبر †[8] علی شریف الریفی | ||||||
قوا | |||||||
۲۶۰ هواگرد ۲۱ کشتی[10] |
۲۰۰ پرتابگر موشک سطحبههوا متوسط/سنگین ۲۲۰ پرتابگر موشک سطحبههوا سبک[11] ۶۰۰ توپ ضد هوایی[12] | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
بدون تلفات بدون تلفات ۱ امکیو-۸ نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا سرنگون شد[13] ۱ لینکس نیروی دریایی سلطنتی هلند به غنیمت گرفته شد[14] ۱ اف-۱۵ای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا سقوط کرد (به علت نقص مکانیکی)[15] ۱ اف-۱۶ نیروی هوایی امارات متحده عربی هنگام فرود آسیب دید[16] |
۵۹۰۰ هدف نظامی از جمله:[10]
| ||||||
۷۲+ غیرنظامی کشتهشدند (طبق گزارش دیده بان حقوق بشر)[18] ۴۰ غیرنظامی در طرابلس کشتهشدند (ادعای واتیکان)[19] ۲۲۳-۴۰۳ کشتهشدگان غیرنظامی احتمالی (شرکت بریتانیایی ایروارز)[20][21] | |||||||
ارتش ایالات متحده آمریکا مدعی شد که از تلفات غیرنظامیان اطلاعی ندارد[22] |
پس از ائتلاف اولیه توسط کشورهای بلژیک، کانادا، دانمارک، فرانسه، ایتالیا، نروژ، قطر، اسپانیا، بریتانیا و آمریکا مجموع کشورهای این ائتلاف به نوزده کشور رسید که در موارد جدیدتر کمک به اجرای منطقه پروازممنوع، انجام محاصره دریایی و ارائه تسلیحات لجستیکی بود.
این مداخله تا اواخر اکتبر و تا مرگ معمر قذافی ادامه داشت و سپس ناتو در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۱ به این عملیات پایان داد.[23]