نان بربری
From Wikipedia, the free encyclopedia
نان بربری نوعی نان است که پخت آن در ایران مرسوم است و به هر دو شیوهٔ سنتی و صنعتی تولید میشود.
نامهای جایگزین | نان بربری | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
گونه | نان | ||||||
خاستگاه | ایران | ||||||
منطقه | ایران | ||||||
سازنده | ایران | ||||||
مدت پخت | 10 دقیقه به 15 دقیقه | ||||||
مواد اصلی | آرد، شکر، کنجد، خمیر مایه، کره، روغن مایه | ||||||
۲۶۰ کیلوکالری | |||||||
| |||||||
نام این نان برگرفته از نام ایل بربر (هزاره) است که در مرز بین ایران و افغانستان زندگی میکردند.در اواخر دوران قاجار چند بربر پخت این نان را در تهران آغاز کردند و آن را رواج دادند.هزاره های خراسان تا دوره پهلوی اول با نام بربری شناخته میشدند و سپس این نام طبق پیشنهاد رسمی و تصمیم دولت وقت ایران به خاوری تغییر یافت[1][2][3][4][5]
طعم و بوی ویژه این نان ناشی از استفاده از ترکیب آب و مقدار کمی خمیر مایه است که پیش از پخت به وسیلهٔ نانوا روی خمیر نان مالیده میشود.[6]
همچنین گاهی در حین پخت این نان مقداری کنجد به آن اضافه میگردد که قیمت آن را به شکل مضاعفی (حتی تا دو برابر) افزایش میدهد؛ انجام این کار موجب میشود به جای مزهی شیرین و دلخواه و دوست داشتنی نان بربری، فقط مزهی کنجد را در دهان احساس کنید. معمولاً نانوایان این کار (اضافه کردن کنجد) را صرفاً جهت کسب سود بیشتر انجام میدهند و متأسفانه در برخی موارد با کنجد فروشی اجباری سبب نارضایتی مشتری میگردند.[6]