پرده بکارت
غشایی که دهانه ی درونی واژن را احاطه کرده یا تا حدی می پوشاند / From Wikipedia, the free encyclopedia
پرده واژن، پرده بکارت یا زهچین یا هایمن (به انگلیسی: Hymen)، یک بخش از غشاء مخاطی است که دهانه خارجی واژن را احاطه میکند یا تا حدی میپوشاند. پردهٔ بکارت بخشی از فرج، یا اندام جنسی خارجی را تشکیل میدهد و از نظر ساختار شبیه به واژن است.[1][2]
پیدایش این غشاء بر اثر تکامل جداگانه اندام جنسی داخلی (مثل واژن) و اندام جنسی خارجی (لبههای فرج) جنین در دوران بارداری است. واژن جنین در مراحل اولیه رشد به شکل یک بند توپر در داخل بدن است و راهی به بیرون ندارد. این بند به مرور تو خالی شده و به شکل لولهمانندی در میآید اما کماکان در داخل بدن قرار داشته و به پوست ختم میشود. در این مرحله پوست موجود در مقابل واژن به تدریج مضمحل شده و ورودی واژن را تشکیل میدهد. پوستی که پیشتر در محل ورودی واژن قرار داشتهاست جذب دیواره لوله واژنی میشود اما در این روند لایه نازکی از آن در نزدیکی ورودی واژن باقی میماند و غشای پردهمانند را تشکیل میدهد.[3]
پردهٔ بکارت ممکن است در طول اولین رابطه جنسی واژینال پاره یا کشیده شود که معمولاً منجر به درد و گاهی خونریزی موقت و یا لکه بینی می شود. صدمات جزئی به پردهٔ بکارت ممکن است به خودی خود بهبود یابد و نیازی به مداخله پزشکی نباشد. [4]در گذشته اعتقاد بر این بود که که اولین دخول واژینال، لزوما منجر به آسیب و خونریزی میشود اما اکنون منابع این موضوع را رد میکنند و اذعان دارند در برخی افراد اولین دخول واژینال میتواند باعث خونریزی شود و در برخی دیگر نیز این موضوع صدق نمیکند و خونریزی و آسیب به پردهٔ بکارت اتفاق نمیافتد.[5][6][7]بنابراین وضعیت پردهٔ بکارت و خونریزی در اولین رابطه شاخص قابل اتکایی برای سنجش و تشخیص باکرگی در دختران نیست.[8][9]با این وجود «آزمایش باکرگی» هنوز در برخی فرهنگها یک عمل رایج باقی مانده است که گاهی با جراحی بازسازی پردهٔ بکارت به جهت ایجاد علائم و ظاهری از باکرگی همراه میشود. پیدایش مفهوم بکارت به اعتقاد مردمشناسان در عصر نوسنگی و همزمان با اهلیسازی جانداران (حدود ۱۰ هزار سال پیش) بودهاست.[3]
پرده واژن شکل ثابتی ندارد و در افراد مختلف، اشکال متفاوتی دارد. اما نبود آن فقط در ۰٫۰۳٪ زنان اتفاق میافتد، در این افراد مرحله شکلگیری ورودی واژن بیش از حد معمول پیشرفت کرده و بافت باقیمانده در ورودی واژن به قدری کوچک شده که قابل مشاهده به عنوان یک پرده نیست.[3]