پیشینه بابل
From Wikipedia, the free encyclopedia
بابل شهری است در ۱۵ کیلومتری جنوب دریای مازندران[1] که اکثر مورخان تاریخ بنای آن را به بعد از ورود اسلام به ایران نسبت میدهند.[2] برخی مورخان باورمند به وجود شهری به نام «مهمیترا» در جای شهر کنونی بابل در دورهٔ پیش از اسلام هستند،[3] ولی بنا بر اسناد تاریخی موجود، نخستین شهر بناشده در این مکان، «مامطیر» و در دورهٔ پس از ورود اسلام بودهاست. نام این شهر پس از آن به «بارفروشده» و سپس به دلیل گسترش شهر، به «بارفروش» تبدیل شد. نام شهر در تاریخ ۳۰ اسفند ۱۳۱۰ به «بابل» دگرگونی یافت و این مصوبه در تاریخ ۱ فروردین ۱۳۱۱ ابلاغ شد.[4]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/thumb/0/03/Guillaume_Delisle%27s_Map_of_Persia_-_Mazandaran_Region_%281724%29.jpg/320px-Guillaume_Delisle%27s_Map_of_Persia_-_Mazandaran_Region_%281724%29.jpg)
اهمیت یافتن شهر بابل را میتوان از زمان شاه عباس بزرگ دانست که نام شهر از «بارفروشده» به «بارفروش» دگرگون یافت و شاه عباس کاخ خود را در جزیرهٔ «بحرارم» بابل ساخت. از آن زمان این شهر اهمیت بازرگانی بیشتری یافت و در دورهٔ افشاریان و زندیان به مرکزیت مازندران رسید.
از این رو که ناحیهٔ بابل هیچگاه مستقل نبوده و همیشه پیروی تبرستان و مازندران بودهاست، بنابراین دارای سرگذشت و تاریخی مشترک با دیگر نواحی مازندران است و برای مطالعهٔ آن، ناچار به مطالعهٔ تاریخ مازندران میباشیم.[5]