کاروانسراهای ایرانی
۵۴ کاروانسرای کشور ایران در فهرست میراث جهانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
کاروانسراهای ایرانی (به انگلیسی: The Persian Caravanserai) عبارت است از ۵۴ کاروانسرا در ۲۴ استان کشور ایران که ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ در جریان چهل و پنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو در ریاض در فهرست میراث جهانی قرار گرفتند. این مجموعه جهانی به عنوان بیستمین و هفتمین اثر جهانی ایران شناخته میگردد.[1][2]
میراث جهانی یونسکو | |
---|---|
مکان | ایران |
معیار ثبت | فرهنگی: (ii), (iii) |
شمارهٔ ثبت | ۱۶۶۸ |
تاریخ ثبت | ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳ (طی نشست ۴۵) |
کاروانسراهای ایرانی ثبتشده در فهرست میراث جهانی متعلق به دوره ساسانی تا پایان دوره قاجار هستند و عبارتند از: دیر گچین، قلعه سنگی، رباط شرف، سنگی انجیره، جمالآباد، عباسآباد تایباد، فخر داوود، شیخعلیخان، مرنجاب، امینآباد، گبرآباد قمصر، کوهپایه، گز، مهیار، مزینان، ایزدخواست، فخرآباد، سرایان، قصر بهرام، سنگی آهوان، آجری آهوان، میامی، عباسآباد تایباد، میاندشت، زینالدین، میبد، فرسفج، خواجهنظر، دهدشت، بیستون، گنجعلیخان، گویچهبیل، شاهعباسی خوی، صائین، تی تی، باغ شیخ، زعفرانیه، رباط مهر، ینگهامام، بستک، برازجان، آجری انجیره، افضل، نیستانک، چاه کوران، چمشک، رشتی، خرانق، تاجآباد، رباط ده محمد، خان، چهلپایه، سعدالسلطنه و رباط قلی[1][3][4]