aklamo

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine aklam (« acclamer ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	aklamo \a.ˈkla.mo\	aklamoj \a.ˈkla.moj\
Accusatif	aklamon \a.ˈkla.mon\	aklamojn \a.ˈkla.mojn\

aklamo \a.ˈkla.mo\

1. Acclamation.
   • Kiam la vic-reĝo aperis en la loĝio, Azianoj kaj Egiptanoj, kolektiĝintaj en la cirko, akceptis lin per laŭta aklamo. — (Kabe, La Faraono, 1907)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « aklamo [Prononciation ?] »