Top Qs
Chronologie
Chat
Contexte

esperit

De Wiktionnaire, le dictionnaire libre

Remove ads

Ancien français

Étymologie

Du latin spiritus.

Nom commun

esperit *\Prononciation ?\ masculin

  1. Esprit, âme.

Dérivés dans d’autres langues

Références

Ancien occitan

Étymologie

Du latin spiritus.

Nom commun

esperit masculin

  1. Esprit, âme.
  2. Ce qui produit le mouvement et la sensibilité dans les êtres animés.
  3. (Religion) Troisième personne de la Trinité.
  4. Esprit bon ou mauvais, ange ou démon.

Variantes

Références

Remove ads

Catalan

Étymologie

De l’ancien occitan esperit, du latin spiritus.

Nom commun

Davantage d’informations Singulier, Pluriel ...

esperit [əspəˈɾit], [espeˈɾit] masculin

  1. Esprit.

Prononciation

Remove ads

Occitan

Étymologie

De l’ancien occitan esperit, du latin spiritus.

Nom commun

Davantage d’informations Singulier, Pluriel ...

esperit masculin

  1. Esprit.
    • Tant naut que monte l’esperit — segur pòt be montar,
      que pesa gaire — mas tant naut que monte lo segrai pas dins la claror de l’aire.
       (Marcelle Delpastre, Saumes pagans, 1974)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

Références

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads