Top Qs
Chronologie
Chat
Contexte
tyrannus
De Wiktionnaire, le dictionnaire libre
Remove ads
Latin
Étymologie
- Du grec ancien τύραννος, týrannos.
Nom commun
tyrannus \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : tyranna)
- (Politique) Tyran, chef qui a usurpé le pouvoir, roi absolu, souverain, monarque, despote, roi cruel.
Quid? victum Lacedaemoniorum in philitiis nonne videmus? ubi cum tyrannus cenavisset Dionysius, negavit se iure illo nigro, quod cenae caput erat, delectatum.
— (Cicéron, Tusc., livre V)
Apparentés étymologiques
- tyrannĭcē (« tyranniquement »)
- tyrannĭcīda, tyrannoctŏnus (« tyrannicide (meurtrier d’un tyran) »)
- tyrannĭcīdĭum (« tyrannicide (meurtre d’un tyran) »)
- tyrannĭcus (« tyrannique »)
- tyrannis (« tyrannie »)
- tyrannŏpŏlīta (« sujet d’un tyran »)
Prononciation
- \tyˈran.nus\, [t̪ʏˈränːʊs̠] (Classique)
- \tiˈran.nus\, [t̪iˈränːus] (Ecclésiastique)
Références
- « tyrannus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « tyrannus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- « tyrannus », dans Charles du Fresne du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, L. Favre, Niort, 1883-1887 → consulter cet ouvrage
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads