Convención Europea de Dereitos Humanos
From Wikipedia, the free encyclopedia
A Convención Europea de Dereitos Humanos foi adoptada polo Consello de Europa en 1950 e entrou en vigor en 1953. O nome oficial da Convención é Convenio Europeo para a Protección dos Dereitos Humanos e das Liberdades Fundamentais. Ten por obxecto protexer os dereitos humanos e as liberdades fundamentais, permitindo un control xudicial do respecto de devanditos dereitos individuais, e fai referencia á Declaración Universal dos Dereitos Humanos, proclamada pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas o 10 de decembro de 1948.
Co fin de permitir un control do respecto efectivo dos dereitos humanos, a Convención instituíu o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos (ou Corte Europea de Dereitos Humanos), efectiva en 1954, e o Comité de Ministros do Consello de Europa.
O Consello de Europa non debe ser confundido co Consello da Unión Europea, que non é unha parte comprendida na Convención (a pesar de estár adherida á Convención polo Tratado de Roma de 2004) e non ten ningún papel na administración do Tribunal Europeo de Dereitos Humanos. En tanto, a Convención exerce unha certa influencia sobre o Dereito da Unión: por exemplo, a Carta dos Dereitos Fundamentais da Unión Europea, no seu preámbulo, "reafirma [...] os dereitos recoñecidos especialmente por [...] a xurisprudencia [...] do Tribunal Europeo de Dereitos Humanos".
A Convención evolucionou co paso do tempo e comprende diversos protocolos adicionais. Por exemplo, o Protocolo N° 6 prohibe a pena de morte, excepto en caso de guerra.
O convenio foi ratificado por España con data 26 de setembro de 1979, publicado no Boletín Oficial do Estado de 10 de outubro de 1979.