Lista de monarcas de Francia

Os monarcas de Francia gobernaron desde o establecemento do Reino dos Francos no 486 ata a caída do Segundo Imperio Francés en 1870. A primeira dinastía de reis^[1][2] foi a merovinxia, que estivo no poder ata o 751,^[3] seguida da dinastía carolinxia, que gobernou ata o 987 (con algunhas interrupcións). A terceira das dinastías gobernantes foi a capetiana, procedente dos descendentes directos por vía masculina de Hugo Capeto, que gobernou entre o 987 ata 1792 e de novo entre 1814 e 1848. As ramas desta dinastía que gobernaron desde 1328, reciben xeralmente nomes específicos, como Valois (ata 1589) e Borbón (ata 1848).

Coa Casa de Bonaparte e a Restauración dos Borbóns no século XIX, o título pasou a ser coñecido como Rei dos Franceses e Emperador dos Franceses, entre 1814 e 1870.

Ademais dos monarcas indicados máis abaixo, a lista de monarcas británicos desde 1340-60 e 1369-1801 tamén foron pretendentes ao trono de Francia.

Durante un breve período de tempo, isto tivo a súa base nos termos do Tratado de Troyes en 1420, cando Carlos VI de Francia recoñeceu ao seu xenro Henrique V de Inglaterra como rexente e herdeiro. Henrique V finou antes que Carlos VI e polo tanto, Henrique VI de Inglaterra, sucedeu ao seu avó Carlos VI como Rei de Francia. A maior parte do norte de Francia estivo en mans inglesas ata 1435, pero en 1453 os ingleses xa foran expulsados de case toda a zona salvo de Calais, que acabaría volvendo a Francia en 1558. Porén, os monarcas ingleses, e máis tarde os británicos, continuaron reclamando o seu dereito ao trono de Francia ata a creación do Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda en 1801.

Dinastía merovinxia (486-751)

Os Merovinxios^[4] foron unha dinastía Franco-Salia que gobernou aos Francos arredor de 300 anos na rexión coñecida como Francia en latín, desde mediados do século V. O seu territorio correspondía ao da Galia, así como ao das Provincias romanas de Raetia, Xermania Superior e a parte sur de Xermania. A dinastía merovinxia acadou relevancia histórica con Khilderico I (457-481), fillo de Meroveo, líder dos salios, pero foi Clodoveo I (481-511) o que unificou a Galia baixo o mandato dos merovinxios.^[5]

Imaxe	Nome	Desde	Ata	Morte	Relación co predecesor(es)	Título
	Clodoveo I (Clovis I)	481	511	Finou por causas naturais aos 46 anos.	Fillo de Khilderico I	Rei dos Francos (Roi des Francs)
Trala morte de Clodoveo I, o seu reino foi dividido entre os seus catro fillos, que se estableceron en diferentes cidades. O número e extensión das partes do reino variou ao longo dos anos. Clotario I, reunificou o reino.
	Teodorico I	511	533 ou 534	Finou con 48 anos.	Fillo máis vello de Clodoveo I	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Reims
	Teodeberto I	533 ou 534	547 ou 548	Morto nun accidente de caza. 47 anos.	Fillo de Teodorico I	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Reims
	Teodebaldo I	547 ou 548	555	Finou con 20 anos.	Fillo de Teodeberto I	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Reims
	Clodomiro (Chlodomir)	511	25 de xuño de 524	Morto na batalla de Vézeronce con 29 anos.	Segundo fillo (que sobreviviu) de Clodoveo I.	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Orleáns
	Childeberto I	511	13 de decembro de 558	Finou con 64 anos.	Terceiro fillo (que sobreviviu) de Clodoveo I.	Rei dos Francos (Roi des Francs) en París
	Clotario I o Vello	511	29 de novembro de 561	Tiña 64 anos.	Fillo máis novo de Clodoveo I.	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Soisson
Trala morte de Clotario, o reino dividiuse entre os seus catro fillos. As partes do reino variaron ao longo do tempo e desenvolvéronse como tres reinos diferentes. Neustria, con capital Soisson e París, Austrasia, con capital en Metz, e Borgoña, con capital en Orleáns. Clotario II, neto de Clotario I, reunificou o reino.
	Cariberto I	29 de novembro 561	567	Morreu con 50 anos.	Fillo máis vello de Clotario I.	Rei dos Francos (Roi des Francs) en París
	Gontran I	29 de novembro de 561	592	Morreu con 59 anos.	Segundo fillo de Clotario I	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Orleáns
	Sixeberto I	29 de novembro de 561	575	Asasinado en Vitry-en-Artois, con 40 anos.	Terceiro fillo de Clotario I	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Metz
	Khildeberto II	575	595	Morreu con 24 anos.	Fillo de Sixeberto I. Fillo adoptivo de Gontrán.	Rei dos Francos (Roi des Francs) Rei de Austrasia e (desde 592) de Borgoña.
	Teodeberto II	595	612	Asasinado con 26 anos.	Fillo máis vello de Khildeberto II.	Rei dos Francos (Roi des Francs) Rei de Austrasia
	Teodorico II	595	613	Finou con 26 anos.	Fillo máis novo de Khildeberto II.	Rei dos Francos (Roi des Francs) Rei de Borgoña (595-613) e de Austrasia (612-613)
	Sixeberto II	613	613	Executado aos 11 anos de idade.	Fillo de Teodorico II	Rei dos Francos (Roi des Francs) Rei de Borgoña e de Austrasia
	Khilperico I	29 de novembro de 561	584	Morreu con 45 anos.	Fillo máis novo de Clotario I	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Soisson
	Clotario II o Grande, o Mozo	584	18 de outubro de 629	Morreu con 45 anos.	Fillo de Khilperico I	Rei dos Francos (Roi des Francs) en Soisson Rei de Neustria (595-639) Rei de Borgoña (613-629) Rei de Austrasia (613-623)
Trala reunificación do reino, Neustria e Borgoña permaneceron baixo o control directo do Rei dos Francos, mentres que Austrasia quedou ao mando dun rei vasalo. Os reis que aparecen a partir deste punto só o foron de Neustria e Borgoña.
	Dagoberto I	18 de outubro de 629	19 de xaneiro de 639	Morreu con 36 anos.	Fillo de Clotario II	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Clodoveo II o Vago	19 de xaneiro de 639	31 de outubro de 657	Morreu con 20 anos.	Fillo do anterior	Rei de Neustria e Borgoña (Roi de Neustrie et de Bourgogne)
	Clotario III	31 de outubro de 657	673	Morreu con 21 anos.	Fillo do anterior	Rei de Neustria e Borgoña (Roi de Neustrie et de Bourgogne) Rei de Austrasia (661–662)
	Khilperico II	673	675	Morreu con 22 anos.	Fillo de Clodoveo II. Irmán de Clotario III.	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Teodorico III	675	691	Morreu con 37 anos.	Fillo de Clodoveo II. Irmán de Khilperico II.	Rei de Neustria (Roi de Neustrie) Rei dos Francos (Roi des Francs) (687–691)
	Clodoveo IV	691	695	Morreu con 13 anos.	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Khildeberto III o Xusto	695	23 de abril de 711	Morreu con 41 anos.	Fillo de Teodorico III Irmán do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Dagoberto III	23 de abril de 711	715	Morreu con 14 anos.	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Khilperico II (Chilpéric II)	715	13 de febreiro de 721	Morreu con 49 anos	Probablemente fillo de Khilderico II	Rei de Neustria e Borgoña (Roi de Neustrie et de Bourgogne) Rei dos Francos (Roi des Francs) (719–721)
	Teodorico IV	721	737	Morreu con 25 anos.	Fillo de Dagoberto III	Rei dos Francos (Roi des Francs)
Os últimos reis merovinxios, non tiveron realmente o poder político, sendo o Mordomo do Palacio o que gobernaba no seu lugar. Cando Teodorico IV morreu no 737, o Mordomo de Palacio Carlos Martel deixou o trono vacante e continuou gobernando ata a súa propia morte no 741. Os seus fillos Pipino o Breve e Carlomán restauraron brevemente a dinastía merovinxia baixo o mando de Khilderico III no 742. No 751 Pipino depuxou ao rei e proclamouse a si mesmo como monarca.
	Khilderico III	743	novembro de 751	Morreu con 37 anos.	Fillo de Khilperico	Rei dos Francos (Roi des Francs)

Dinastía carolinxia (751-888)

A dinastía carolinxia foi unha familia da nobreza franca con orixes nos clans dos Pipínidos e Arnúlfidos do século VII. A familia consolidou o seu poder a finais do século VIII, exercendo cargos como o de mordomo de palacio e dux et princeps Francorum de xeito hereditario e converténdose no verdadeiro poder detrás dos reis merovinxios. No 751, Pipino o Breve, destronou aos merovinxios co consentimento do Papado e a aristocracia e converteuse no Rei dos Francos.^[6]

Retrato	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
	Pipino o Breve	751	24 de setembro de 768	Fillo de Carlos Martel	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Carlomán I	24 de setembro de 768	4 de decembro 771	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Carlomagno	24 de setembro de 768	28 de xaneiro de 814	Fillo de Pipino o Breve	Rei dos Francos (Roi des Francs) Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico (Imperator Romanorum) (800–814)
	Lois I o Piadoso	28 de xaneiro de 814	20 de xuño de 840	Fillo de Carlomagno	Rei dos Francos (Roi des Francs) Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico (Imperator Romanorum)
	Carlos II o Calvo	20 de xuño de 840	6 de outubro de 877	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs) Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico (Imperator Romanorum) (875–877)
	Lois II	6 de outubro de 877	10 de abril de 879	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Lois III	10 de abril de 879	5 de agosto de 882	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Carlomán II	5 de agosto de 882	6 de decembro de 884	Fillo de Lois II	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Carlos III o Gordo	20 de maio de 885	13 de xaneiro de 888	Fillo de Lois o Xermánico. Primo de Lois II e Carlomán II. Neto de Lois I o Piadoso.	Rei dos Francos (Roi des Francs) Emperador de Occidente (Imperator Romanorum) (881–887)

Dinastía robertina (888-898)

Artigo principal: Dinastía robertina.

Os Robertinos eran unha familia da nobreza franca que debían lealdade aos Carolinxios, e antepasados da Dinastía capetiana. Eudes, Conde de París, foi escollido polos Francos occidentais para ser o seu rei logo de derrocar a Carlos III o Gordo. Foi coroado en Compiègne en febreiro do 888 polo arcebispo de Sens.^[7]

Retrato	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
	Eudes de París	29 de febreiro de 888	1 de xaneiro de 898	Fillo de Roberto de Anjou. Elixido rei en contra de Carlos III.	Rei dos Francos (Roi des Francs)

Dinastía carolinxia (893–922)

Carlos, o fillo póstumo de Lois II, foi coroado por unha facción oposta a Eudes na Catedral de Reims. Porén, só se converteu en monarca trala morte deste no 898.^[8]

Retrato	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
	Carlos III o Simple	28 de xaneiro de 898	30 de xuño de 922	Fillo póstumo de Lois II. Medio-irmán de Lois III e Carlomán II.	Rei dos Francos (Roi des Francs)

Dinastía robertina (922–923)

Retrato	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
	Roberto I	30 de xuño de 922	15 se xuño de 923	Fillo de Roberto o Forte. Irmán de Eudes.	Rei dos Francos (Roi des Francs)

Dinastía bosónida (923–936)

Artigo principal: Dinastía bosónida.

Os Bosónidas foron unha familia nobre descendente de Bosón o Vello. Un membro da dinastía foi elixido Rei dos Francos no 923.

Retrato	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
	Raúl	13 de xullo de 923	14 de xaneiro de 936	Fillo de Ricardo, Duque de Borgoña. Xenro de Roberto I.	Rei dos Francos (Roi des Francs)

Dinastía carolinxia (936–987)

Retrato	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
	Lois IV	19 de xuño de 936	10 de setembro de 954	Fillo de Carlos III	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Lotario	12 de novembro de 954	2 de marzo de 986	Fillo de Lois IV	Rei dos Francos (Roi des Francs)
	Lois V	8 de xuño de 986	22 de maio de 987	Fillo de Lotario	Rei dos Francos (Roi des Francs)

Dinastía capetiana (987-1792)

Trala morte de Lois V de Francia, o fillo de Hugo o Grande e neto de Roberto I, Hugo Capeto, foi elixido pola nobreza como Rei de Francia. A dinastía capetiana, composta por descendentes directos varóns de Hugo Capeto, gobernou Francia de xeito continuado desde o 987 ata 1792 e máis tarde de novo entre 1814 e 1848. Eran descendentes directos dos reis robertinos. As ramas menores desta dinastía, que gobernaron a partir de 1328, adoitan recibir os nomes de Valois e Borbón.

Rama principal (987-1328)

Artigo principal: Dinastía dos Capetos.

A liña principal de descendentes de Hugo Capeto adoita coñecerse como os Capetos directos. Esta liña extinguíuse en 1328, provocando unha crise sucesoria coñecida como a guerra dos Cen Anos. Aínda que houbo moitas ramas de pretendentes, as máis importantes foron a Casa de Valois e a Casa de Plantagenet.

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Hugo Capeto	3 de xullo de 987	24 de outubro de 996	Neto de Roberto I	Rei dos Francos (Roi des Francs)
		Roberto II	24 de outubro de 996	20 de xullo de 1031	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
		Henrique I	20 de xullo de 1031	4 de agosto de 1060	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
		Filipe I	4 de agosto de 1060	29 de xullo de 1108	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
		Lois VI	29 de xullo de 1108	1 de agosto de 1137	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
		Lois VII	1 de agosto de 1137	18 de setembro de 1180	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs)
		Filipe II Augusto	18 de setembro de 1180	14 de xullo de 1223	Fillo do anterior	Rei dos Francos (Roi des Francs) primeiro monarca en utilizar o título Rei de Francia (Roi de France)
		Lois VIII	14 de xullo de 1223	8 de novembro de 1226	Fillo do anterior	Rei de Francia (Roi de France)
		Lois IX	8 de novembro de 1226	25 de agosto de 1270	Fillo de Lois VIII	Rei de Francia (Roi de France)
		Filipe III	25 de agosot de 1270	5 de outubro de 1285	Fillo de Lois IX	Rei de Francia (Roi de France)
		Filipe IV	5 de outubro de 1285	29 de novembro de 1314	Fillo de Filipe III	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Lois X	29 de novembro de 1314	5 de xuño de 1316	Fillo de Filipe IV	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Xoán I	15 de novembro de 1316	20 de novembro de 1316	Fillo de Lois X	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Filipe V	20 de novembro de 1316	3 de xaneiro de 1322	Fillo de Filipe IV	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Carlos IV	3 de xaneiro de 1322	1 de xaneiro de 1328	Fillo de Filipe IV	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)

Casa de Valois (1328-1589)

A morte do último descendente directo de Hugo Capeto foi a causa da guerra dos Cen Anos entre a Casa de Valois e a Casa de Plantagenet polo control do trono de Francia. Os Valois reclamaban o dereito de sucesión por liña masculina de primoxenitura tendo eles o descendente directo máis próximo ao último rei francés, sendo este descendente do cuarto fillo de Filipe III. Os Plantagenet basearon as súas reclamacións en que eran descendentes dun rei máis recente, Filipe IV a través de Isabel de Francia e o seu fillo Eduardo III. As dúas casas reais combateron na guerra dos Cen Anos para reforzar as súas reclamacións, resultando finalmente vitoriosos os Valois. Un Plantagenet, Henrique VI de Inglaterra, exerceu o control de jure do trono francés grazas ao Tratado de Troyes, que foi a base da reclamación dos monarcas ingleses do trono francés ata 1801. A rama dos Valois viu extinta a súa rama principal en 1422, durante as guerras de relixión de Francia.

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Filipe VI	1 de abril de 1328	22 de agosto de 1350	Neto de Filipe III	Rei de Francia (Roi de France)
		Xoán II	22 de agosto de 1350	8 de abril de 1364	Fillo do anterior	Rei de Francia (Roi de France)
		Carlos V	8 de abril de 1364	16 de setembro de 1380	Fillo do anterior	Rei de Francia (Roi de France)
		Carlos VI	16 de setembro de 1380	21 de outubro de 1422	Fillo do anterior	Rei de Francia (Roi de France)

Casa de Lancaster (1422-1453) (disputado)

Artigo principal: Casa de Lancaster.

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Pretendente	Título
		Henrique VI de Inglaterra	21 de outubro de 1422	19 de outubro de 1453	Por dereito do seu pai Henrique V de Inglaterra, quen se converteu en herdeiro e rexente de Francia no Tratado de Troyes.	Rei de Francia (Roi de France)

Casa de Valois (1328-1589)

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Carlos VII	21 de outubro de 1422	22 de xullo de 1461	Fillo de Carlos VI	Rei de Francia (Roi de France)
		Lois XI	22 de xullo de 1461	30 de agosto de 1483	Fillo do anterior	Rei de Francia (Roi de France)
		Carlos VIII	30 de agosto de 1483	7 de abril de 1498	Fillo do anterior	Rei de Francia (Roi de France)
		Lois XII	7 de abril de 1498	1 de xaneiro de 1515	Bisneto de Carlos V Xenro de Lois XI Por segundo matrimonio, marido de Ana da Bretaña, viúva de Carlos VIII.	Rei de Francia (Roi de France)
		Francisco I	1 de xaneiro de 1515	31 de marzo de 1547	Tátara-neto de Carlos V. Xenro de Lois XII.	Rei de Francia (Roi de France)
		Henrique II	31 de marzo de 1547	10 de xullo de 1559	Fillo de Francisco I. Neto (materno) de Lois XII.	Rei de Francia (Roi de France)
		Francisco II	10 de xullo de 1559	5 de decembro de 1560	Fillo de Henrique II	Rei de Francia (Roi de France) Rei de Escocia (1558–1560)
		Carlos IX	5 de decembro de 1560	30 de maio de 1574	Fillo de Henrique II	Rei de Francia (Roi de France)
		Henrique III	30 de maio de 1574	2 de agosto de 1589	Fillo de Henrique II	Rei de Francia (Roi de France) Rei de Polonia e Gran Duque de Lituania (1573–1575)

Casa de Borbón (1589-1792)

Artigo principal: Casa de Borbón.

A Casa de Valois parecía forte trala morte de Henrique II, quen deixou tres herdeiros varóns. O primeiro deles, Francisco, morreu sendo menor de idade. O segundo, Carlos IX non tivo herdeiros lexítimos para herdar. Tralo asasinato de Henrique III, Francia volveu a sumirse nunha crise sucesoria na que un curmán distante do rei herdaría o trono. O pretendente mellor situado foi o rei Henrique de Navarra, mais era protestante, un feito inaceptable para a maior parte da nobreza francesa. Tras gañar numerosas batallas na defensa dos seus dereitos, Henrique converteuse ao catolicismo e foi coroado rei, nacendo así a Casa de Borbón.

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Henrique IV	2 de agosto de 1589	14 de maio de 1610	Décima xeración de descendentes varóns de Lois IX. Xenro de Henrique II, cuñado de Francisco II, Carlos IX e Henrique III.	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Lois XIII	14 de maio de 1610	14 de maio de 1643	Fillo do anterior	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Lois XIV o Rei Sol	14 de maio de 1643	1 de setembro de 1715	Fillo do anterior	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Lois XV	1 de setembro de 1715	10 de maio de 1774	Bisneto de Lois XIV	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Lois XVI	10 de maio de 1774	21 de setembro de 1792	Neto de Lois XV	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre) (1774–1791) Rei dos Franceses (Roi des Français) (1791–1792)
		Lois XVII	21 de xaneiro de 1793	8 de xuño de 1795	Fillo de Lois XVI	(Disputado) Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)

Primeira República Francesa (1792-1804)

A Primeira República Francesa estivo vixente desde 1792 ata 1802, cando o Primeiro Cónsul Napoleón Bonaparte, foi proclamado Emperador dos Franceses.^[4]

Casa de Bonaparte, Primeiro Imperio (1804-1814)

Artigos principais: Casa de Bonaparte e Primeiro Imperio Francés.

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Napoleón I	18 de maio de 1804	11 de abril de 1814	-	Emperador dos Franceses (Empereur des Français)

Dinastía capetiana (1814–1815)

Trala derrota de Napoleón e o seu exilio na Illa de Elba, a monarquía dos Borbóns foi restaurada. O irmán do destronado Lois XVI, foi coroado rei baixo o nome de Lois XVIII de Francia. O fillo de Lois XVI foi considerado por moitos monárquicos como Lois XVII, aínda que nunca foi coroado e nunca gobernou antes da súa morte. Napoleón regresaría ao poder durante o período coñecido como os Cen Días en 1815. Trala súa derrota definitiva na Batalla de Waterloo, os Borbóns volveron a ascender ao trono e continuaron gobernando Francia ata a Revolución de Xullo de 1830 na que foron substituídos por unha rama menor, a Casa de Orleáns.

Casa de Borbón (1814–1815)

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Lois XVIII	11 de abril de 1814	20 de marzo de 1815	Neto de Lois XV. Irmán de Lois XVI	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)

Casa de Bonaparte, Primeiro Imperio (Cen Días, 1815)

Artigo principal: Cen Días.

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Napoleón I	20 de marzo de 1815	22 de xuño de 1815	-	Emperador dos Franceses (Empereur des Français)
		Napoleón II	22 de xuño de 1815	7 de xullo de 1815	Fillo de Napoleón I	(Disputado) Emperador dos Franceses (Empereur des Français)

Dinastía capetiana (1815–1848)[4]

Casa de Borbón (1815–1830)

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Lois XVIII	7 de xullo de 1815	16 de setembro de 1824	Neto de Lois XV. Irmán de Lois XVI	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Carlos X	16 de setembro de 1824	2 de agosto de 1830	Neto de Lois XV. Irmán de Lois XVI e Lois XVIII.	Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Lois XIX Antón	2 de agosto de 1830	2 de agosto de 1830 (20 minutos)	Fillo de Carlos X	(Disputado) Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)
		Henrique V	2 de agosto de 1830	9 de agosto de 1830 (7 días)	Neto de Carlos X Sobiño de Lois Antonio	(Disputado) Rei de Francia e de Navarra (Roi de France et de Navarre)

Casa de Orleáns (1830–1848)

Artigos principais: Casa de Orleáns e Monarquía de Xullo.

A Restauración dos Borbóns chegou ao seu fin coa Revolución de Xullo de 1830, na que se depuxo a Carlos X e ascendeu ao trono Lois Filipe de Orleáns. A monarquía cambiou as costumes do Antigo Réxime, substituíndoas por costumes máis populistas (o título de Rei de Francia pasou a ser de novo Rei dos Franceses). Lois Filipe mantívose no poder ata a Revolución de 1848, na que se instaurou a Segunda República Francesa.

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Lois Filipe I	9 de agosto de 1830	24 de febreiro de 1848	Descendente, en sexto grado, de Lois XIII.	Rei dos Franceses (Roi des Français)

Segunda República Francesa (1848-1852)

A Segunda República Francesa estivo vixente desde 1848 ata 1852, cando o seu presidente Lois Napoleón Bonaparte, foi proclamado Emperador dos Franceses.^[4]

Casa de Bonaparte, Segundo Imperio (1852-1870)

Cando foi proclamado emperador, Lois Napoleón Bonaparte tomou o nome de Napoleón III de Francia. Anos máis tarde foi derrocado durante a guerra franco-prusiana. Foi o último monarca que gobernou en Francia, desde entón sucedéronse no país varios Gobernos republicanos.

Retrato	Armas	Nome	Desde	Ata	Relación co predecesor(es)	Título
		Napoleón III	2 de decembro de 1852	4 de setembro de 1870	Sobriño de Napoleón I	Emperador dos Franceses (Empereur des Français)

Pretendentes ao trono de Francia

Varios pretendentes descendentes dos monarcas franceses reclamaron o seu dereito a ser o lexítimo monarca de Francia, rexeitando as reclamacións do Presidente de Francia, e as dos outros. Estes grupos son:

• Pretendentes lexitimistas ao trono de Francia: descendentes dos Borbóns.
• Pretendentes lexitimistas-Anjou ao trono de Francia: descendentes de Lois XIV de Francia.
• Pretendentes orleanistas ao trono de Francia: descendentes de Lois Filipe de Francia.
• Pretendentes bonapartistas ao trono de Francia: descendentes de Napoleón Bonaparte.
• Reclamacións inglesas ao trono de Francia: os Reis de Inglaterra e máis tarde do Reino Unido. Renunciaron en 1800.
• Pretendentes xacobitas ao trono de Francia: Descendentes de Eduardo III de Inglaterra. Tamén reclaman os tronos de Inglaterra, Escocia e Irlanda.

Notas

1. Sullivan, William. Historical causes and effects, from the fall of the Roman empire, 476, to the reformation, 1517. p. 213
2. Grimshaw, William. The history of France from the foundation of the monarchy to the death of Louis XVI. p. 11
3. Claudio Rendina & Paul McCusker, The Popes: Histories and Secrets, (New York : 2002), p. 145.
4. Hansen, M.H. (1967). Sterling Publishing Co., Inc., ed. Kings, Rulers, and Statesmen. NY, USA. pp. 103–107.
5. Brown, Peter (2003). Blackwell Publishing Ltd., ed. The Rise of Western Christendom. Malden, MA, USA. p. 137.
6. Babcock, Philip (1993). Merriam-Webster, ed. Webster's Third New International Dictionary of the English Language, Unabridged. MA, USA. pp. 341.
7. Gwatking, H. M.; Whitney, J. P. (1930). Cambridge University Press, ed. Cambridge Medieval History: Germany and the Western Empire. Volume III. London.
8. Parisse, Michael (2005). "Lotharingia". En Cambridge University Press. The New Cambridge Medieval History: c. 900–c. 1024 III. Cambridge, UK. pp. 313–315.