Teoría da cadea lateral
From Wikipedia, the free encyclopedia
A teoría da cadea lateral (orixinalmente en alemán Seitenkettentheorie) é unha teoría proposta por Paul Ehrlich (1854–1915) para explicar a resposta inmune nas células vivas. Ehrlich teorizou xa a inicios da súa carreira como investigador que a estrutura química podería utilizarse para explicar por que ocorría a resposta inmune como reacción a unha infección. El cría que as toxinas e antitoxinas eran substancias químicas nunha época en que se sabía moi pouco sobre a súa natureza. A teoría explica a interacción dos anticorpos e os antíxenos no sangue, e como se producen os anticorpos.[1]