Ana, nai de María

Santa Ana (do hebreo Hannah, חַנָּה, que significa "graza"), descendente de David, foi a nai da Virxe María e avoa de Xesús Cristo segundo a tradición cristiá e islámica. O seu nome non aparece nos Evanxeos canónicos e no Corán.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Santa Ana.

Ana, nai de María

Biografía
Nacemento	55 a. C. Belén, Estado de Palestina
Morte	12 (65/66 anos) Nazaret, Israel
Lugar de sepultura	tumba da Virxe María
Grupo étnico	Pobo xudeu
Relixión	Xudaísmo
Actividade
Ocupación	aparador (pt)
Período de actividade	(Con vida en: século I )
Enaltecemento
santa
Día de festividade relixiosa	26 de xullo (Católico romano) December 9 (en) (Cristianismo ortodoxo) 25 de xullo
Familia
Cónxuxe	Xoaquín
Fillos	Santa María
Nai	Emerência
Irmáns	Sobe Esmeria
Parentes	Xesús de Nazaret, daughter's son Xosé de Nazaret, xenro
Cronoloxía
	visión
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Enciclopedia Ortodoxa Teolóxica The Nuttall Encyclopædia >>>:Anne, St.

Tradición

Segundo os Evanxeos apócrifos de Santiago e Pseudo-Mateo, un anxo visitou a Ana e o seu home, Xoaquín, despois de anos de infertilidade, para lles anunciar que ían concibir un fillo. Ana prometeu dedicar o meniño ao servizo de Deus. Xoaquín e Ana levaron a María a vivir ao templo cando esta tiña tres anos.

A historia non foi aceptada pola Igrexa de Occidente ata o século XIII, mentres entre a Igrexa ortodoxa o culto a Santa Ana data do século VI. Nos séculos XIV e XV existía a crenza do nacemento virxinal de Ana, denegada como erro polo Vaticano en 1677.

Santa Ana é a patroa de Québec e Bretaña, e das mulleres traballadoras e mineiros, e dos concellos galegos de Carballedo, Cedeira, Cortegada, A Lama, Monterrei, Oímbra, Petín e O Rosal.

En Galicia

Santa Ana, a Virxe e o Neno, escultura anónima (ca. 1520) da Catedral de Tui (Pontevedra).

En Galicia, Santa Ana é tamén titular de tres parroquias (Chaodarcas, no Pereiro de Aguiar; A Portela do Trigal, do de Carballeda de Valdeorras; e A Barcia do Seixo, no da Lama) e nome de cinco lugares.

Risco recolleu a seguinte lenda:

"Xesucristo tivo madre e non tivo padre. Santa Ana tivo padre e non tivo madre. Que como foi? Pois Santa Ana era filla dun hortelán que xa era santo e estando un día nun xardín coméu unha mazá das que había, e coa navalla con que a cortara, pois limpouna nunha perna, despóis de cortala, e de alí a pouco sintéu un timorciño alí na perna, andando alí cos dedos, e tivo aquil tumor nove meses, e de alí ós nove meses desapareceulle. Mais despóis viu unha neniña moi bonita no xardín, e il iba atrás dela, mais ela botaba a correr e desaparecía. E tivo un soño que lle decían que a chamase e que lle dixera: "Hija mía ven acá". E que logo había vir, e que a tivera por a súa filla. E foi Santa Ana."

Vicente Risco

Na cultura popular

• Dixo doña Ana: terás sempre tela se non matas a raña.

Por terras de Verín, corre este dito que nomea así as sete semanas coa Coresma: Ana, Vagana ^[1],/ Rabeque, Susana,/ Lázaro, Ramos,/ en Pascua estamos.

Festa

26 de xullo