Cistite intersticial
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
A cistite intersticial ou síndrome da vexiga dolorosa é unha doenza de causa descoñecida que se caracteriza por un aumento da frecuencia urinaria, a sensación de non poder conter a urina e a urxencia de miccionar o máis axiña posible. Tamén coexiste, xunto a estes síntomas, a dor na zona perineal ou abdominal. Todos estes síntomas prodúcense en ausencia dunha infección urinaria. Igual que moitas das patoloxías de etioloxía descoñecida, o diagnóstico é de exclusión[1] e baseado en síntomas do paciente.
Remove ads
Causa
As causas da cistite intersticial son descoñecidas.[2]
Síntomas
Os síntomas da cistite intersticial inclúen:
- Dor pelviana
- Aumento na frecuencia miccional (Poliaquiuria)
- Nicturia (aumento da micción pola noite)
- Disuria (dor ao miccionar).
Tratamento
Dado que non se coñecen as causas da doenza, non existe un tratamento específico da enfermidade.
As opcións terapéuticas abranguen o tratamento médico, cirúrxico ou o cambio no estilo de vida.
En canto aos hábitos, recoméndase evitar o alcohol, a cafeína, as froitas da familia dos cítricos ou as comidas picantes, pois semella que estes compoñentes poden agravar a irritación da vexiga urinaria. O exercicio físico, e en especial os exercicios do chan pelviano de Kegel, poden ser útiles. Outras medidas non farmacolóxicas inclúen a redución do estrés ou a psicoterapia.
O tratamento da dor derivado da cistite intersticial trátase de xeito similar a outras patoloxías que cursan con dor. Os máis empregados son os analxésicos vía oral, coma os AINEs (ibuprofeno, dexketoprofeno ou metamizol) o paracetamol ou o polisulfato de pentosano sódico. Tamén se empregan antidepresivos tricíclicos ou anticonvulsivantes.
O tratamento medicamentoso tópico intravesical pode ser con dimetilsulfóxido ou con lidocaína. O tratamento cirúrxico consiste na hidrodistensión.
Notas
Véxase tamén
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads