Décimo Xunio Bruto Galaico

Décimo Xunio Bruto Galaico (en latín: Decimus Junius M. f. M. n.^[1] Brutus Gallaecus ou Callaecus ou Callaicus), nado en Roma en 180 a.C. ou 181 a.C. e finado en 113 a.C., foi un xeneral e político romano do século II a.C. Era fillo de Marco Xunio Bruto (cónsul no 178 a.C.) e irmán de Marco Xunio Bruto (pretor no 88 a.C.). Tivo un fillo tamén chamado Décimo Xunio Bruto (cónsul no 77 a.C.), e o seu neto foi Décimo Xunio Bruto Albino.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Décimo Xunio Bruto.

Décimo Xunio Bruto Galaico

Operacións militares romanas no noroeste da penínsua Ibérica
Biografía
Nacemento	Decimus Junius Brutus c. 181 a. C. Roma Antiga
Morte	113 a. C. (67/68 anos) valor descoñecido
Pretor
valor descoñecido –
Senador romano
valor descoñecido – valor descoñecido
Cónsul romano
138 a. C. – 138 a. C. Xunto con: Publius Cornelius Scipio Nasica Serapio
Procónsul
137 a. C. – 136 a. C.
Datos persoais
Outros nomes	Callaicus
Actividade
Ocupación	político da Roma antiga, militar da Roma antiga
Período	República Romana Tardía
Familia
Familia	Junii Bruti (en)
Cónxuxe	Clodia
Fillos	Lucius Junius Brutus Damasippus, Junia, Décimo Júnio Bruto (cônsul de 77 a.C.)
Pais	Marco Júnio Bruto   e valor descoñecido
Irmáns	Junia Marcus Junius Brutus
Descrito pola fonte	Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft

Décimo Xunio Bruto cruzando o Lethes (hoxe río Limia). Foto da representación da Festa do Esquecemento.

Foi un dos máis importantes líderes dos optimates, unha facción política que apoiaba os intereses da aristocracia e que se oponía tanto aos tribunos da plebe (neste momento, os irmáns Graco) como aos populares, facción política que defendeu a causa dos pobres e quería reformas para axudalos.

O alcume (agnomen) de Galaico, vén de cando estaba ao mando das tropas en Hispania e levou a cabo as campañas de conquista da Gallaecia-. Tamén participou en campañas en Iliria.

Traxectoria

Consulado

Durante o seu consulado, no 138 a.C., el e mailo seu colega P. Cornelio Escipión Nasica opuxéronse aos tribunos plebeos. O tribuno plebeo Caio Curiato enviou a ámbolos dous cónsules á prisión^[2] porque cando os tribunos plebeos pediron poder elixir a dez homes para eximilos do servizo militar, os cónsules non aceptaron.^[3][4][5][6] Tamén se opuxeron á proposta dos tribunos de comprar grans do estranxeiro porque o prezo do gran subía. Escipión Nasica fixo un discurso que ponseguíu que plebe inqueda acougase.^[7]

Campaña na Lusitania e conquista da Gallaecia

Dirixiu a campaña para estabilizar e castigar as tribos rebeldes do territorio ao norte do río Texo logo da morte de Viriato. Estableceu o seu cuartel nunha illa, identificada coa de Almourol, nas beiras do Texo, e fortificou Olisippo (Lisboa). No seu avance cara ao norte tivo que facer fronte a numerosos levaantamentos das poboacións locais. Fundou Valentia (Valença do Miño) cos superviventes do exército de Viriato e estableceu unha posición fortificada en Viseu.

Xa como procónsul, no ano 137 a.C. cruzou o río Douro e entrou no territorio dos callaeci ou galaicos, arredor do actual Porto, pero que deron nome a todos os pobos localizados máis ao norte, e chegou ao río Limia (Lethes). Ante a negativa dos seus soldados a cruzalo polo temor a perderen a memoria, Bruto cruzouno o primeiro, e os seus soldados seguírono ao veren que os chamaba polos seus nomes, e segundo conta Estrabón, chegou até o río Miño.

O Senado romano concedeulle o título de Callaicus no -36 a.C.

Operacións militares romanas no noroeste da penínsua Ibérica.
A liña de cor lila sinala a campaña de Décimo Xunio Bruto no ano 137 a.C.

Predecesor: Cneo Calpurnio Pisón e Marco Popilio Lenas

Cónsul da República Romana xunto con Publio Cornelio Escipión Nasica Serapio 138 a.C.

Sucesor: Marco Emilio Lépido Porcina e Caio Hostilio Mancino