Emerina

A emerina é unha proteína que nos humanos está codificada no xene EMD do cromosoma X, tamén coñecido por xene STA. A emerina, xunto con LEMD3, é unha proteína integral de membrana que contén un dominio LEM situada na membrana interna da envoltura nuclear das células de vertebrados. A emerina exprésase abundantamente nos músculos cardíaco e no esquelético. No músculo cardíaco, a emerina localízase nas unións adherentes con discos intercalares, onde parece que funciona na mecanotransdución da tensión celular e na sinalización por beta-catenina. As mutacións na emerina causan unha doenza recesiva ligada ao X chamada distrofia muscular de Emery–Dreifuss, anormalidades na condución cardíaca e cardiomiopatía dilatada.

EMD
Estruturas dispoñibles
PDB	Buscar ortólogos: PDBe, RCSB  Lista de códigos PDB 1JEI , 2ODC , 2ODG
Identificadores
Identificadores externos	OMIM: 300384 MGI: 108117 HomoloGene: 91 EBI: EMD GeneCards: Xene EMD UniProt: EMD
Locus	Cr. X q28
Ontoloxía Xénica Referencias: AmiGO / QuickGO
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies	Humano Rato
Entrez	2010 13726
Ensembl	Véxase HS Véxase MM
UniProt	P50402 O08579
RefSeq (ARNm)	NM_000117 NM_007927
RefSeq (proteína) NCBI	NP_000108 NP_031953
Localización (UCSC)	Cr. X: 154.38 – 154.38 Mb Cr. X: 74.25 – 74.26 Mb
PubMed (Busca)	2010 13726

Recibe o seu nome en honra de Alan Emery.^[1]

Estrutura

A emerina é unha proteína de 29,0 kDa (34 kDa de peso molecular observado) composta por 254 aminoácidos.^[2] É unha proteína rica en serina cunha rexión hidrofóbica N-terminal de 20 aminoácidos que está flanqueada por residuos cargados; a rexión hidrofóbica pode ser importante para ancorar a proteína á membrana, coas colas terminais cargadas na parte citosólica.^[3] Nos músculos cardíaco, esquelético e liso, a emerina localízase na membrana nuclear interna;^[4][5] a expresión da emerina é maior nos músculos cardíaco e esquelético.^[3] No músculo cardíaco especificamente, a emerina tamén se encontra nas unións adherentes dentro dos discos intercalares.^[6][7][8]

Función

A emerina é unha proteína da membrana nuclear rica en serina e membro do familia das proteínas asociadas á lámina nuclear. É unha mediadora na ancoraxe na membrana do citoesqueleto. A distrofia muscular de Emery–Dreifuss é unha miopatía dexenerativa cuxa herdanza está ligada ao cromosoma X, resultante dunha muttación no xene EMD (tamén coñecido clinicamente como STA).^[9] A emerina parece estar implicada na mecanotransdución, xa que os fibroblastos de ratos deficientes en emerina non poden transducir respostas normais de expresión de xenes mecanosensibles a estímulos de tensión.^[10] No músculo cardíaco, a emerina tamén se encontra formando un complexo coa beta-catenina nas unións adherentes dos discos intercalares, e os cardiomiocitos de corazóns que carecen de emerina mostran unha redistribución da beta-catenina e unha arquitectura alteradada dos discos intercalares e alteración da forma do miocito. Esta interacción parece estar regulada pola glicóxeno sintase quinase 3 beta.^[11]

Importancia clínica

As mutacións na emerina causan a distrofia muscular de Emery–Dreifuss ligada ao X, que se caracteriza por contracturas no tendón de Aquiles, cóbados e músculos post-cervicais; debilidade muscular proximal nas extremidades superiores e distal nas extremidades inferiores; xunto con defectos de condución cardíaca que van de bradicardia sinusal, a prolongación PR ata un completo bloqueo da condución cardíaca.^[12] Nestes pacientes, a inmunotinguidura da emerina desaparece en varios tecidos, incluíndo o músculo, fibroblastos da pel, e leucocitos, aínda que os protocolos de diagnóstico fanse por análise mutacional en vez de por tinguidura de proteínas.^[12] En case todos os casos, as mutacións teñen como resultado unha completa desaparición, ou niveis indetectables, da proteína emerina. Aproximadamente o 20% dos casos teñen nos cromosomas X unha inversión dentro da rexión Xq28.^[13]

Ademais, investigacións recentes atoparon que a ausencia de emerina funcional pode diminuíur a infectividade do VIH-1. Así, especúlase que pacientes de distrofia muscular de Emery–Dreifuss poden ter inmunidade ao VIH-1 ou mostrar un padrón irregular de infección polo VIH-1.^[14]

Interaccións

A emerina interacciona con:

• ACTA1,^[15]
• ACTG2,^[15]
• BANF1,^[16][17]
• BCLAF1,^[18]
• CTNNB1,^[7][19]
• GMCL1,^[17]
• LMNA,^{[15][20][21][22]}
• PSME1,^[20]
• SYNE1,^[23][24][25]
• SYNE2,^[23][25][26]
• TMEM43,^[27] e
• YTHDC1.^[20]