Fast Auroral Snapshot Explorer

FAST, acrónimo de Fast Auroral Snapshot Explorer, tamén coñecido como Explorer 70, é un satélite artificial da NASA pertencente ó programa Explorer e lanzado o 21 de agosto de 1996 mediante un foguete Pegasus XL desde a base Vandenberg da Forza Aérea.^[1][3]

Fast Auroral Snapshot Explorer (FAST)
Representación artística de FAST.
Tipo	Observación terrestre.
Organización	NASA[1]
Satélite de	Terra
Data de lanzamento	21 de agosto de 1996[2][3][4]
Foguete portador	Pegasus XL[1][3]
Sitio de lanzamento	Base Vandenberg da Forza Aérea[3][5]
Obxectivo da misión	Observación e estudo das auroras polares.[3][5]
NSSDC ID	1996-049A
Masa	187 kg[1][3]
Dimensións	1,8 m de lonxitude.[5]
Potencia	60 vatios[3]
Datos orbitais
Semieixo maior	8380,9 km[2]
Inclinación	83 graos[2]
Apoapse	3664,7 km[2]
Periapse	355 km[2]
v c e

Características

A misión de FAST consistiu no estudo da física do plasma dos fenómenos aurorais cunha alta resolución espacial e temporal, no rango dos microsegundos. O satélite foi lanzado a unha órbita moi excéntrica e case polar que precesiona un grao por día.^[1][3]

FAST estabilízase mediante xiro a unha velocidade de 12 revolucións por minuto, co eixo de xiro situado perpendicular ó plano orbital. Leva a bordo unha memoria de estado sólido de 1 Gbit de capacidade e unha velocidade de adquisición de datos de 8 Mbps.^[1][3] A alimentación eléctrica proporciónana células solares de arseniuro de galio montadas no corpo do satélite.^[5]

A misión finalizou o 4 de maio de 2009.^[1][3]

FAST antes do lanzamento.

Instrumentos

FAST leva catro instrumentos a bordo:^[1][3]

• ESA (Electrostatic Analyzers): dezaséis analizadores que miden a distribución de electróns e ións no rango de enerxías entre 3 eV e 30 keV.^[1][3][5]
• TEAMS (Time-of-flight Energy Angle Mass Spectrograph): mide a distribución tridimensional das especies iónicas principais mediante un espectrómetro de masas.^[1][3][5]
• Magnetómetros triaxiais de porta de fluxo e de bobinado: miden os campos magnéticos mediante dous magnetómetros dispostos en mastros separados 180 graos.^[1][3][5]
• Campo eléctrico/sonda Lagmuir: miden a temperatura e densidade do plasma, así como o seu campo eléctrico, mediante tres mastros ortogonais.^[1][3][5]