Ildefons Cerdà

Ildefons Cerdà i Sunyer, nado en Centelles (Barcelona) o 23 de decembro de 1815 e finado en Las Caldas del Besaya (Cantabria) o 21 de agosto de 1876, foi un enxeñeiro, urbanista, xurista, economista e político español.

Ildefons Cerdà

Biografía
Nacemento	23 de decembro de 1815 Centelles, España
Morte	23 de agosto de 1876 (60 anos) Las Caldas de Besaya, España
Lugar de sepultura	Camposanto de Montjuïc 41°21′15″N 2°09′20″L
Presidente da Deputación de Barcelona
1873 – 1874 ← Benet Arabio i Torres (en) – Melcior Ferrer i Bruguera (en)  →
Concelleiro de Barcelona
1854 – 1856
Deputado no Congreso dos Deputados
1851 – 1852 Circunscrición electoral: Barcelona
Datos persoais
Educación	Escola Técnica Superior de Enxeñaría de Camiños, Canales e Portos de Madrid - enxeñaría (1835–1841)
Actividade
Campo de traballo	Urbanismo, ordenación do territorio, civil engineering studies (en) , arquitectura e política
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	enxeñeiro, político, urbanista, arquitecto, enxeñeiro civil
Partido político	Partido Republicano Democrático Federal
Familia
Cónxuxe	Clotilde Bosch i Carbonell (1848–1862)
Fillos	Clotilde Cerdà i Bosch
Sinatura
Descrito pola fonte	Geographicus Rare Antique Maps biographical dictionary of cartographers (en) , lang: lingua inglesa

Home polifacético, escribiu a Teoría xeral da urbanización, obra pioneira da especialidade, pola cal considéraselle un dos fundadores do urbanismo moderno. O seu proxecto máis importante foi a reforma urbanística da Barcelona do século XIX mediante o Plan Cerdà, co que creou o actual barrio do Eixample.^[1] Cerdà non foi un triunfador; concentrado meticulosamente no seu traballo, tivo problemas familiares, o seu proxecto do ensanche nunca foi ben visto polos estamentos locais e acabou arruinado, pois o Estado español e o Concello de Barcelona non lle pagaban os honorarios que lle debían. Houbo de pasar un século para que se recoñecese o seu legado.

Principais obras

Plano do proxecto do eixample de Barcelona (1859)

• 1859 – Teoría de la construcción de las ciudades, vol. 1. Barcelona, 1859. Reeditado en 1991 polo Ministerio para as Administracións Públicas, Concello de Barcelona e Concello de Madrid. ISBN 84-7088-583-9.
• 1861 – Teoría de la construcción de las ciudades, vol. 2. Madrid, 1861. Reeditado en 1991 polo Ministerio para as Administracións Públicas, Concello de Barcelona e Concello de Madrid. ISBN 84-7088-586-3.
• 1863 – Teoría del enlace del movimiento de las vías marítimas y terrestres.
• 1867 – Teoría general de la urbanización y aplicación de sus principios y doctrinas a la reforma y ensanche de Barcelona. Madrid: Imprenta Española, 1867. Reeditado polo Instituto de Estudios Fiscales, 1968-1971.
• 1867 – Monografía estadística de la clase obrera en Barcelona, en 1856: Espécimen de una estadística funcional de la vida urbana, con aplicación concreta a dicha clase. Publicado cun apéndice de la Teoría general de la urbanización.^[2]
•  ? – Teoría general de la rurización.