Injun 4

Injun 4, tamén coñecido coa denominación Explorer 25, foi un satélite artificial da USAF xestionado pola Universidade de Iowa lanzado o 21 de novembro de 1964 mediante un foguete Scout X4 desde a Base Vandenberg da Forza Aérea xunto co satélite Explorer 24.^[2][5][6]

Injun 4 / Explorer 25
Tipo	Científico
Organización	USAF
Data de lanzamento	21 de novembro de 1964, 17:09 GMT[1][2][3][4]
Foguete portador	Scout X4[2][5]
Sitio de lanzamento	Base Vandenberg da Forza Aérea[2][6]
Obxectivo da misión	Estudo da magnetosfera terrestre, os cintos de radiación, as auroras e outros fenómenos xeofísicos.[2][6]
NSSDC ID	1964-076B
Masa	40,0 kg[5]
Datos orbitais
Semieixo maior	7790 km[1]
Inclinación	81,3 graos[1]
Apoapse	2305,8 km[1]
Periapse	533,2 km[1]
v c e

Características

Injun 4 foi o cuarto satélite da serie Injun, deseñado, construído e xestionado pola Universidade de Iowa para a USAF, e lanzado tamén baixo o programa Explorer. A súa misión principal foi medir o fluxo de partículas enerxéticas na atmosfera terrestre e estudar o quecemento atmosférico e o seu aumento coa altura; ademais tamén fixo medicións da radiación tanto natural como artificial atrapada nos cintos de radiación. Injun 4 estaba deseñado para aliñarse magneticamente co campo magnético terrestre. A alimentación eléctrica era proporcionada por células solares e baterías e levaba a bordo unha grabadora de cinta e conversores de analóxico a dixital. Para transmitir datos en tempo real usaba un transmisor de amplitude modulada a 136,29 MHz, mentres que para transmitir datos da cinta usaba un transmisor de modulación por pulsos a 136,86 MHz. Injun 4 funcionou ata decembro de 1966.^[2][5][6]

Instrumentos

Injun 4 levaba os seguintes instrumentos a bordo:^[5]

• Analizador esférico de potencial retardado.
• Contador Geiger-Mueller.
• Detector de estado sólido.
• Detectores de sulfuro de cadmio.
• Detectores de partículas de plástico de centelleo.