Involución (matemáticas)

función que é a súa propia inversa From Wikipedia, the free encyclopedia

Involución (matemáticas)
Remove ads

En matemáticas, unha función de involución ou función autoinversa [1] é unha función f que é a súa propia inversa,

f(f(x)) = x
Thumb
Unha involución é unha función f : XX que, aplicada dúas veces, devolve ao punto de partida.

para todo x no dominio de f . De forma equivalente, aplicar f dúas veces produce o valor orixinal.

Propiedades xerais

Calquera involución é unha bixección.

O mapa identidade é un exemplo trivial de involución. Exemplos de involucións non triviais inclúen a negación ( x ↦ −x ), a reciprocidade ( x ↦ 1/x ) e a conxugación complexa ( zz ) en aritmética; reflexión, rotación de media volta e inversión en relación a unha circunferencia en xeometría; complementación na teoría de conxuntos.

A composición gf de dúas involucións f e g é unha involución se e só se conmutan: gf = fg.

Remove ads

Involución nos distintos campos das matemáticas

Funcións con valores reais

A gráfica dunha involución (sobre os números reais) é simétrica a través da recta y = x.

Algúns exemplos básicos de involucións inclúen as funcións

A maiores, podemos construír unha involución envolvendo unha involución g nunha bixección h e a súa inversa ( ). Por exemplo:

Xeometría euclidiana

Un exemplo sinxelo de involución do espazo euclidiano tridimensional é a reflexión a través dun plano. Realizar unha reflexión dúas veces trae un punto ás súas coordenadas orixinais.

Xeometría proxectiva

Unha involución é unha proxectividade de período 2, é dicir, unha proxectividade que troca pares de puntos. :24

Álxebra linear

En álxebra linear, unha involución é un operador linear T nun espazo vectorial, tal que T2 = I. Agás na característica 2, eses operadores son diagonalizábeis para unha base dada con só 1s e 1s na diagonal da matriz correspondente. Se o operador é ortogonal (unha involución ortogonal), é diagonalizábel ortonormalmente.

Por exemplo, supoña que se escolle unha base para un espazo vectorial V e que e1 e e2 son elementos de base. Existe unha transformación linear f que envía e1 a e2, e envía e2 a e1, e esa é a identidade en todos os demais vectores da base. Pódese comprobar que f(f(x)) = x para todo x en V. É dicir, f é unha involución de V.

Teoría dos aneis

Na teoría de aneis, a palabra involución adoita tomarse para significar un antihomomorfismo que é a súa propia función inversa. Exemplos de involucións en aneis comúns:

Teoría de grupos

Unha permutación é unha involución se e só se pode escribirse como un produto finito de transposicións disxuntas.

As involucións dun grupo teñen un gran impacto na estrutura do grupo. O estudo das involucións foi fundamental na clasificación de grupos finitos simples.

Os grupos de Coxeter son grupos xerados por un conxunto S de involucións suxeitos só a relacións que implican potencias de pares de elementos de S. Os grupos de Coxeter pódense utilizar, entre outras cousas, para describir os posíbeis poliedros regulares e as súas xeneralizacións a dimensións superiores.

Lóxica matemática

A operación do complemento nas álxebras booleanas é unha involución. En consecuencia, a negación na lóxica clásica cumpre a lei da dobre negación: ¬¬A equivale a A.

Informática

A operación XOR bit a bit cun valor dado para un parámetro é unha involución do outro parámetro. Nalgúns casos, as máscaras XOR usáronse para debuxar gráficos en imaxes de tal xeito que debuxándoos dúas veces no fondo volva o fondo ao seu estado orixinal.

Física

A transformación de Legendre, que converte entre o Lagrangiano e o Hamiltoniano, é unha operación involutiva.

Remove ads

Notas

Véxase tamén

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads