Laurus

Laurus, os loureiros, é un xénero de arboriñas sempreverdes da familia das lauráceas. Téñense descrito 331 especies, das cales só 3 son aceptadas; o resto corresponde a 128 sinónimos e 200 táxones taxonomicamente sen arranxar.^[1] En Galicia atopamos unha especie silvestre, o loureiro común, con todo xeneticamente o loureiro que atopamos bravo nos regueiros galegos ten certa semellanza xenética con Laurus azorica (o loureiro dos Azores).

Loureiros (xénero Laurus)
Loureiro dos Azores (Laurus azorica), Los Tilos, La Palma
Clasificación científica
Reino: Plantae División: Magnoliophyta Clase: Magnoliopsida Orde: Laurales Familia: Lauraceae Xénero: Laurus L.
Especies
Laurus azorica   Loureiro dos Azores Laurus novocanariensis Loureiro das Canarias Laurus nobilis   Loureiro

Descrición

Árboriñas e arbustos moi recendentes, a maioría tropicais. As follas perennes, teñen glándulas brillantes de aceite. Polo xeral, as flores están dispostas en cimas axilares; son unisexuais, pequenas e amareladas averdadas. Pétalos en número de 4. Teñen 8-12 estames e o ovario único. O froito é unha baga.^[2]

Especies aceptadas

• Laurus azorica (Seub.) Franco, sin. Persea azorica Seub. Coñecido como loureiro dos Azores, ou polos seus nomes en portugués Louro, Loureiro-dos-Açores, Louro-da-terra, e Louro-de-cheiro, é nativo das laurisilvas dos Azores e a Illa de Madeira, e de Marrocos.^[3]
• Laurus novocanariensis, o loureiro das Canarias, antes considerada unha variedade da especie anterior, dende 2006 considérase unha especie distinta endémica das Illas Canarias.
• Laurus nobilis L., o loureiro común, medra bravo en Galicia en cavorcos e lugares húmidos. É a fonte do coñecido condimento. Coas súas franzas facíase a coroa de loureiros na Grecia antiga.

Outras

• Laurus chinensis Blume
• Laurus melissifolia Walter

Orixe

Os fósiles achados datan de antes das glaciacións wurmienses, mostrando que as especies de Laurus se distribuían máis amplamente no Mediterráneo e o norte de África, cando o clima era máis húmido e temperado ca o actual. Acéptase que as secas no Mediterráneo durante as eras glaciais causaron o retroceso de Laurus a refuxios climáticos máis temperados, sur de España e as illas macaronésicas. Coa fin da última glaciación, L. nobilis recuperou o seu rango no Mediterráneo.

Un estudo recente encontrou que as estacións nativas clasificadas como L. nobilis no norte de España (en Galicia por exemplo) estaban máis preto xenética e morfoloxicamente de L. azorica que da poboación de L. nobilis nativa en Francia e Italia^[4] É certo que en Galicia os loureiros acostuman medrar en ambientes moi húmidos, moito máis ca nos que medra o loureiro común mediterráneo.