Leocares

Leocares (en grego Λεωχάρης, Leôkhárês), foi un escultor grego do século IV a.C. posiblemente natural de Atenas^[1] e que foi discípulo de Praxíteles.^[2]

Leocares

Biografía
Nacemento	século IV a. C. Atenas, Grecia
Morte	século IV a. C.
Actividade
Ocupación	escultor
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Edición de 1870 do Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947)

Apolo de Belvedere.

Traxectoria

Era un broncista que estivo activo entre o 340-320 a.C.^[3] e que colaborou con moitos dos grandes escultores da época: con Escopas e Bryaxis no Mausoleo,^[4][5] e con Lisipo no grupo de bronce que representa a Alexandre cazando leóns, en Delfos.

Obra

Entre as obras que se lle atribúen, pódense citar:

• Retrato en bronce do orador Isócrates
• Estatuas crisoelefantinas da familia de Filipo II de Macedonia en marfil e ouro, no Filipeion de Olimpia ^[6](monumento conmemorativo da vitoria de Queronea no 338 a.C.).
• O seu grupo de bronce Ganímedes elevado aos ceos pola aguia de Zeus^[7] é, con toda probabilidade, o que aparece representado nunha copia no Museo Vaticano de Roma
• Igualmente, se lle atribúe o Apolo de Belvedere, que fascinou os artistas europeos desde o renacemento e que se expón no Museo Pío-Clementino (Cidade do Vaticano). A súa influencia chegaría até o período Neoclásico do XVIII e o Romanticismo no XIX.^[3] Angulo Íñiguez discrepa desta atribución e opina que é unha obra propia de Lisipo.^[8]
• a Diana de Versalles (cara 325 a.C.)
• o Zeus tonante dos Museos capitolinos

Estilo

O estilo de Leocares combina a grandiosidade ática con proporcións alargadas, os membros que se moven no espazo e as posturas inquietas que experimentou Lisipo e un certo dramatismo que contrastaba co estilo dos outros escultores da época como Lisipo, Praxíteles e Escopas.^[1]