Luís Soto

Luís Soto Fernández, nado en Podentes (A Bola) o 7 de decembro de 1902 e finado en Cidade de México o 12 de novembro de 1981, foi un político e xornalista galego.

Non confundir con Luís Soto Menor.

Luís Soto

Biografía
Nacemento	7 de decembro de 1902 Podentes, España
Morte	12 de novembro de 1981 (78 anos) Cidade de México
Actividade
Ocupación	político, xornalista
Familia
Pai	José Camilo Soto Losada

Traxectoria

Fillo dos mestres José Camilo Soto Losada e Sara Fernández. Con catro irmáns, estudou o Bacharelato en Celanova e despois emigrou a Arxentina. Regresou e fíxose mestre, e deu clase en Buscalque (Lobios),^[1][2] Penosiños e Mondariz (1934-1936). Comezou a súa traxectoria política no PCE durante a República. Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi suspendido durante tres meses de emprego e soldo pola Comandancia Militar de Tui.^[3][4] Foi reclamado polo xuíz militar de Vigo mediante requisitoria xunto con Manuel Martínez Alonso, Francisco Bouzas Sánchez, Celso Collazo Álvarez e José Troncoso Faro o 8 de outubro de 1936.^[5] Requisitoria que volveu repetir o 26 de outubro,^[6] e o 19 de novembro xunto con F. José Carballo e Francisco Bouza.^[7] Agochouse disfrazado de crego en Vilanova dos Infantes. Despois pasou a Tourém (Portugal), e de aí a Lisboa e despois a Francia. Logo no exilio foi secretario de Castelao durante a súa viaxe aos Estados Unidos de América. Despois exiliouse en México, arribando a Nuevo Laredo o 18 de xullo de 1939.^[8] Tivo unha pequena participación na Revolución Cubana ao enviar o primeiro material médico os guerrilleiros de Serra Maestra. En 1960 autorizaron a súa entrada en España, pero en 1966 foi expulsado e non puido regresar ata a morte de Franco.

Monumento en recordo de Luís Soto

Foi un dos fundadores da UPG en 1964, marchando dela en 1976 xunto con outros militantes para fundar a UPG-liña proletaria logo rebautizada como Partido Galego do Proletariado, partido marxista-leninista e independentista galego.

Placa en homenaxe a Luís Soto en Lobios

Actividade xornalística

Con 17 anos publicou na Arxentina El Eco, de tendencia socialista. En Galicia dirixiu o periódico El Soviet en 1931, e colaborou en Escuela del Trabajo e Ateo. En México colaborou en España Popular, Nuestra Bandera, Loita, Boletín Galego de Información, Saudade e foi o principal animador da revista Vieiros, xunto a Carlos Velo, Arturo Souto e Florencio Delgado Gurriarán.

Obras

• Castelao, a UPG e outras memorias, 1983.

Homenaxes

• Dedicóuselle unha rúa no concello de Celanova.