Lunar Prospector

Lunar Prospector foi un satélite artificial estadounidense lanzado o 7 de xaneiro de 1998 mediante un foguete Athena 2 desde o Centro Espacial de Cabo Cañaveral cara a Lúa.^[1][2][3]

Lunar Prospector
Representación artística da Lunar Prospector en órbita lunar.
Tipo	Científico
Organización	NASA
Destino actual	Estrelada contra a Lúa.[1][2][3]
Data de lanzamento	7 de xaneiro de 1998, 2:28 GMT[1][4][5][6]
Foguete portador	Athena 2[1][3]
Sitio de lanzamento	Centro Espacial de Cabo Cañaveral, rampla 46[1][2]
Duración da misión	19 meses[1][3]
Obxectivo da misión	Estudo da Lúa.[1][2]
Decaemento	31 de xullo de 1999
NSSDC ID	1998-001A[1][3]
Masa	158 kg[1]
Dimensións	Cilindro de grafito-epoxy de 1,37 m de diámetro e 1,28 m de alto, con tres mastros que sobresaían radialmente 2,5 m do corpo principal e unha extensión de 1,1 dun dos mastros para albergar o magnetómetro.[1][3]
Potencia	202,0 vatios[1]
v c e

Características

Lunar Prospector foi unha misión pertencente ó programa Discovery. O seu obxectivo era realizar observacións científicas da Lúa desde unha órbita polar, entre elas cartografar a composición da superficie, buscar posibles depósitos de xeo nos polos, medir os campos campo magnético e gravitatorio e buscar sucesos de expulsión de gases do subsolo lunar.^[1][2][3]

O corpo principal da nave era un cilindro de grafito-epoxy de 1,37 m de diámetro e 1,28 m de alto, con tres mastros que sobresaían radialmente 2,5 m do corpo principal e unha extensión de 1,1 dun dos mastros para albergar o magnetómetro. A masa da sonda ao inicio da misión, propelente incluído, era de 296 kg. Sen propelente a sonda pesaba 158 kg. A sonda estabilizábase mediante xiro, a 12 r.p.m. e co eixo de rotación apuntando perpendicularmente á eclíptica. A propulsión estaba a cargo de seis propulsores monopropelente (usando hidracina) de 22 Newton de impulso. A alimentación eléctrica era proporcionada polas células solares que recubrían o corpo cilíndrico da sonda e que proporcionaban unha media de 186 vatios de potencia que eran almacenados nunha batería recargable de 4,8 amperios-hora de capacidade. As comunicacións tiñan lugar mediante dous transpondedores de banda S, cunha antena de aliñación de fase para a baixada de datos a media ganancia e unha antena de baixa ganancia tanto para subida como baixada de datos. A sonda non tiña ordenador de a bordo e todo o control facíase desde terra, cos comandos procesándose a bordo da nave mediante unha unidade simple de comando e control. Os datos científicos podían enviarse tanto directamente a terra como gardarse a bordo nunha gravadora de estado sólido ata a súa retransmisión.^[1][2][3]

Tras o lanzamento o 7 de xaneiro de 1998, Lunar Prospector seguiu unha órbita que a levou á Lúa en 105 horas. Durante a etapa de cruceiro despregáronse os mastros e calibráronse o magnetómetro e o espectrómetro de partículas alfa. A órbita inicial arredor da Lúa tiña un período de 11,6 horas. Tras varias manobras a órbita rebaixouse a unha de 3,5 horas de duración, para finalmente, o 16 de xaneiro, chegar á orbita de traballo, de 100 km de altura, 118 minutos de duración e unha inclinación de 90 graos. O 19 de decembro de 1998, tras varios meses de recoller datos, a órbita foi baixada a unha de só 40 km de altura para obter datos de maior resolución. O 28 de xaneiro de 1999 a órbita foi baixada aínda máis, ata deixala nunha elipse de 15 km de periapse e 45 km de apoapse. A misión finalizou o 31 de xullo de 1999, cando a sonda foi estrelada a propósito contra un cráter do polo sur en sombra permanente co obxectivo de observar a posible nube de restos resultante e estudala para intentar verificar a presenza de auga. Finalmente o impacto non produciu tal nube.^[1][2][3]

Instrumentos

Lunar Prospector levaba a bordo os seguintes instrumentos científicos:^[1][2][3]

• Espectrómetro de raios gamma.
• Espectrómetro de neutróns.
• Magnetómetro.
• Reflectómetro de electróns.
• Espectrómetro de partículas alfa.
• Experimento Doppler gravitatorio.