Man

A man é a parte final de cada extremidade superior (ou brazo), principalmente nos mamíferos bípedes. Por extensión tamén se usa ese termo e os nomes de moitos dos seus constituíntes para designar os órganos equivalentes dos membros anteriores de moitos vertebrados.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Man (homónimos).

Man
manus
Instancia de	clase de entidade anatómica
Subclase de	autopod region (en) , manipulator (en) e entidade anatómica particular
Parte de	extremidade superior
Conéctase con	antebrazo
Irrigado por	arteria cubital
Drenado por	veas fondas da man
Innerva	nervio cubital, nervio mediano e nervio radial
Caracterizado por  prensilidade
Composto por  dedo  dedo índice  polgar  carpo  metacarpo  dedo medio  dedo maimiño  dedo anular  palma (pt)  back of hand (en)
Descrito pola fonte
Descrito pola fonte Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Metropolitan Museum of Art Tagging Vocabulary Gujin Tushu Jicheng Encyclopædia Britannica
Identificadores
MeSH	D006225
Thesaurus do NCI	C32712
Terminologia Anatomica 98	A01.1.00.025
[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]

Divídese xeralmente en tres rexións: carpo, metacarpo e dedos.

Tal como nos restantes órganos pares, as mans son simétricas.

A man do ser humano

Tamén chamada de Quirodáctilo (debido aos dedos), a man cun dedo oposto aos restantes -o polgar - foi unha adquisición evolutiva (segundo a teoría da evolución) extremadamente importante, pois permitiu a utilización de instrumentos, cos cales poder defenderse máis facilmente e modificar o ambiente que os rodean para sobreviviren mellor.^[1].

A man ten 27 ósos principais: 8 no carpo, 5 no metacarpo e 14 falanxes, máis un número variábel de pequenos ósos sesamoides.

Os movementos da man humana débense a dous conxuntos de músculos: os intrínsecos, ou sexa, que se encontran na propia man, e os extrínsecos -os flexores e extensores longos-, que se encontran no antebrazo. Os músculos intrínsecos son os tenares e hipotenares, respectivamente ligados ao 1º e 5º dedos, os músculos interóseos (entre os metacarpianos), catro dorsais e tres volares e os músculos lumbricais. Estes músculos teñen a súa orixe no flexor profundo e caracterízanse por non teren orixe nos ósos.

Os músculos extrínsecos son os dous flexores longos, localizados na parte interna do antebrazo e que se unen por tendóns ás falanxes (moi visíbeis no dorso da man). O flexor profundo únese ás falanxes distais e o flexor superficial ás falanxes medias. Estes músculos son responsábeis da flexión dos dedos. O polgar ten un flexor longo e un curto no grupo de músculos tenares, alén dos músculos opoñente, abdutor e rotador.

Proporción áurea

O polgar en oposición ós demais dedos permite coller obxectos con facilidade.

A proporción áurea é unha razón presente en varios aspectos da natureza, e equivale aproximadamente a 1,618033. Esta proporción está presente tamén nas mans humanas nas relacións entre :

• O tamaño dos dedos e a medida da dobra central até a punta
• A medida da dobra central até a punta dividido e da segunda dobra até a punta.

A man e a cultura humana

Man, Paolo Monti

A gran capacidade de movementos da man permitiulle ao ser humano desenvolver a lingua de sinais, non só para mellorar a comunicación entre xordos, senón tamén para utilizar en situacións especiais, como no teatro e entre navíos ou persoas que se encontran fóra do alcance do ouvido, mais que se poden ver entre si.

Outra posibilidade (tamén existente nos restantes primates) é a utilización da man como arma, non só fechada nun puño, senón tamén noutras posicións, como nas artes marciais.

A man na cultura popular galega

Artigo principal: A man na cultura popular galega.

A importancia da man na cultura está patente en moitas expresións como, por exemplo:

• Coñecer [algo] como a palma da miña man.
• De segunda man, que xa tivo outro posuidor.
• Gobernar con man de ferro ou con pulso de ferro.