Numidia

Numidia^[1][2] foi unha provincia romana na costa do norte de África, que comprendía aproximadamente o territorio do nordés de Alxeria.

Numidia

Localización
35°30′N 7°18′L
Capital	Cirta
Datos históricos
Creación	202 a. C.
Disolución	46 a. C.
Organización política
Forma de goberno	monarquía

Historia

Os habitantes da rexión foron identificados por primeira vez como numidios por Polibio ao redor do século II a.C., aínda que a miúdo se lles chamaba nodidianos.^[3]

Mapa de Numidia Romana, segundo Mommsen

Numidia Oriental foi anexionada no 46 a.C. para crear unha nova provincia romana, África Nova. A Numidia occidental tamén se anexionou trala morte do seu último rei, Arabio, no 40 a.C., e as dúas provincias uníronse con Tripolitana polo emperador Augusto, para crear África Proconsular. No 40 d.C., a porción occidental de Africa Proconsularis, incluída a súa gornición lexionaria, foi colocada baixo un legatus imperial, e en efecto converteuse nunha provincia separada de Numidia, aínda que o legatus de Numidia. permaneceu nominalmente subordinado ao procónsul de África ata o ano 203.^[4]

Durante o século II, a provincia foi cristianizada, pero no século IV, adheriuse á herexía do donatismo, a pesar de dar orixe a homes de fe ortodoxa tan ilustres como Santo Agostiño, bispo de Hippo Regius (presente Annaba).

Despois do 193, baixo Septimio Severo, Numidia foi separada oficialmente da provincia de África e constituíu unha provincia por dereito propio, gobernada por un legado imperial. Baixo Diocleciano, constituíu unha simple provincia na reorganización da tetrarquía, logo dividiuse brevemente en dúas: Numidia militana e Numidia cirtensis.

No 428, os vándalos comezaron as súas incursións nas provincias africanas. Finalmente lograron crear o Reino Vándalo que durou entre o 432 e o 534, ano no que as provincias africanas pasaron á autoridade bizantina e formaron o Exarcado de África.

Entre o 696 e o 708, a rexión foi conquistada polos exércitos do islam, converténdose en parte de Ifriqiya.^[5]

Grandes cidades

Numidia como a outra provincia de África se tornou en altamente romanizada e estaba chea de numerosas cidades. As cidades principais de Numidia romana eran: no norte, Cirta ou a moderna Constantina, a capital, co seu porto Russicada (Moderna Skikda) e Hippo Regius (preto de Bône), coñecida como a sé de santo Agostiño. Ao sur, no interior os camiños militares levaban a Theveste (Tebessa) e Lambaesis (Lambessa) con extensos restos romanos, conectados respectivamente por estradas militares con Cirta e Hipona respectivamente.^[6]

Lambaesis foi a sede da Legio III Augusta, e o centro estratéxico máis importante. ordenou os pasos das Montañas de Aurès (Mons Aurasius), un bloque de montañas que separaba Numidia das tribos bérberes do deserto, e que foi ocupada gradualmente polos romanos baixo o Imperio. Incluíndo estas cidades, había un total de vinte que se sabe que recibiron nun momento ou outro o título e status de colonias romanas, e no século V, a Notitia Dignitatum enumera non menos de 123 sedes cuxos bispos reuníronse en Cartago no 479.