Patriarcado latino de Xerusalén

From Wikipedia, the free encyclopedia

Patriarcado latino de Xerusalénmap
Remove ads

O patriarcado de Xerusalén dos latinos (en latín: Patriarchatus Hierosolymitanus Latinorum) é unha sé católica latina inmediatamente suxeita á Santa Sé, con xurisdición sobre Israel, Chipre, Palestina e Xordania. O patriarca actual é o arcebispo Fuad Tual.

Datos rápidos Localización, Poboación ...
Remove ads

Historia

Cronoloxía

  • Século I: Fundación da diocese de Xerusalén.
  • 451: Elevación da sé a patriarcado de Xerusalén (rito bizantino).
  • 1099: Institución do patriarcado de Xerusalén (rito latino).
  • 1295: Redución a patriarcado titular de Xerusalén.
  • 1847: Restabelecemento do patriarcado latino de Xerusalén.

O patriarcado cruzado

O 15 de xullo de 1099 Xerusalén foi conquistada polos cruzados, que estabeleceron o Reino de Xerusalén que durou preto de 200 anos. Até ese momento a maioría dos cristiáns en Terra Santa estaban baixo a xurisdición do patriarca ortodoxo de Xerusalén, mais os cruzados non aceptaron someterse ao rito bizantino e a unha Igrexa independente de Roma dende o Gran Cisma de 1054 entre o Oriente e o Occidente cristiáns.

Así, o 1 de agosto de 1099 os relixiosos cruzados crearon o patriarcado de Xerusalén dos Latinos, e foi nomeado como primeiro titular Arnulf de Chocques. Simón II, o patriarca grego de Xerusalén, acabou refuxiándose en Constantinopla, cara a 1107, e os seus sucesores non voltarían a Xerusalén até 1187.

Foi estabelecida unha xerarquía latina, de rito romano, e durante a existencia do reino de Xerusalén, o patriarcado latino foi dividido en catro arquidioceses: Tiro, Cesarea, Nazaret e Petra;[1] e tiña como sufragáneas directas ás dioceses de Lida-Ramla, Belén, Hebrón e Gaza, e os abades do monte do Templo, monte Sión e monte das Oliveiras.

O patriarca latino tamén controlaba o barrio cristián da cidade de Xerusalén (a igrexa do Santo Sepulcro e inmediacións).

Logo da caída de Xerusalén, en 1187, a sé do patriarcado foi movida a Tiro e Acre en 1191. Os patriarcas volveron a Xerusalén en 1229, cando a cidade foi devolta aos cruzados, e novamente de volta a Acre en 1244. San Xoán de Acre xa tiña a súa diocese, mais as dúas foron unidas en 1261.

Cando, tras a caída de Acre en 1291, os últimos vestixios do Reino foron conquistados polos mamelucos, a historia do patriarcado cruzado rematou, aínda que permaneceu como sé titular.

A sé titular

Logo da caída de San Xoán de Acre en 1291, a Igrexa Católica continuou a nomear patriarcas titulares de Xerusalén que, a partir de 1374, tiveron a súa sé na Basílica de San Lourenzo fóra dos Muros.

No século XIV, ademais desta basílica, o patriarca mantivo xurisdición sobre moitos territorios orientais que seguían en mans latinas (Chipre, Lesbos, Quíos, Creta, Rodas, Naxos e outras), mais estas posesións foron diminuíndo coas conquistas turcas.

O patriarcado actual

O 23 de xullo de 1847 o papa Pío IX, co breve Nulla celebrior, decidiu restaurar o patriarcado de Xerusalén dos Latinos. O 4 de outubro foi anunciado que o Imperio Otomán autorizaba o restabelecemento da sé, con xurisdición sobre Palestina e Chipre.

Coa fin de evitar a implicación en temas políticos foron nomeados só patriarcas italianos até 1987, cando o cambio desta política veu co nomeamento de Michel Sabbah, o primeiro árabe palestino en ostentar o título.

A basílica do Santo Sepulcro foi designada como catedral do patriarcado latino. Porén, o patriarca latino só pode celebrar nela nos momentos e nos espazos asignados á comunidade franciscana da Custodia de Terra Santa polo Statu Quo, e en acordó con esta. O Statu Quo é un firmán otomán de 1852, aínda en vigor por efecto do Acordo Fundamental entre a Santa Sé e o Estado de Israel de 1993,[2] que asigna dereitos sobre o Santo Sepulcro ás diferentes Igrexas cristiás entón presentes: ademais dos católicos, estaban os apostólicos armenios, os ortodoxos coptos, os ortodoxos siríacos e os ortodoxos gregos, cuxo patriarca ten no centro da mesma basílica a súa propia cátedra e o Katholikon.

A cátedra do patriarca está situada na concatedral do Santísimo Nome de Xesús, igrexa nai da diocese, onde celebra normalmente; e a súa residencia está xunto á concatedral. O patriarca latino é membro de dereito do Consello dos Patriarcas católicos de Oriente e da Conferencia dos Bispos Latinos nas Rexións Árabes.

Remove ads

Territorio

O patriarcado ten xurisdición sobre todos os fieis latinos de Israel, Xordania, Chipre e dos territorios gobernados pola Autoridade Nacional Palestina. A arquidiocese está organizada en cinco vigarías:

  • Vigairía patriarcal de Palestina, con sé en Xerusalén e guiada polo bispo auxiliar e vigairo xeral William Hanna Shomali, bispo titular de Lydda.
  • Vigairía patriarcal de Israel, con sé en Nazaret e baixo a guía do bispo auxiliar Giacinto-Boulos Marcuzzo, bispo titular de Emaús.
  • Vigairía patriarcal de Xordania, con sé en Amán e baixo a guía do bispo auxiliar Marun Laham, arcebispo titular de Medaba.
  • Vigairía patriarcal de Chipre, con sé en Nicosia, e baixo a guía do franciscano Bruno Varriano.
  • Vigairía patriarcal de San Xacobe para os católicos de lingua hebrea en Israel, con sé en Xerusalén e baixo a guía de Rafic Nahra.

O territorio está dividido en 66 parroquias.

Remove ads

Episcopoloxio

Patriarcas de Xerusalén

Patriarcas en San Xoán de Acre

Logo da caída de Xerusalén en 1187 a sé patriarcal foi transferida a Tiro, e posteriormente, en 1191, a San Xoán de Acre. O patriarca volveu a Xerusalén en 1229, e novamente de volta a Acre en 1244. San Xoán de Acre xa tiña a súa propia diocese, mais as dúas sés foron unidas en 1261. Os patriarcas deste período foron os seguintes:

  • Rodolfo (1191 – 1192)
  • Michel de Corbeil (1193 – 1194)
  • Aimaro o Monxe (1194 – outubro de 1202, finado)
  • Soffredo Gaetani (1202 – 1204, renuncia)
  • Albert Avogadro (1204 – 14 de setembro de 1214, finado)
  • Raoul de Mérencourt (1215 – 1224)
  • Gérold de Lausanne (1225 – 1239)
  • Robert de Nantes (1240 – 1254)
  • Jacques Pantaléon (1255 – 1261, elixido Papa)
  • Guillaume d'Agen (1262 – 1270)
  • Tommaso Agni (1272 – 1277)
  • Hélie de Périgueux (1279 – 1287)
  • Nicolas de Hanapes (1288 – 1291)

Patriarcas titulares

Os patriarcas titulares logo da perda de San Xoán de Acre foron os seguintes:

Entre 1379 e 1418, co Gran Cisma de Occidente, houbo ao mesmo tempo varios patriarcas de Xerusalén.

Logo do Cisma, a liña sucesoria é a seguinte:

Patriarcas latinos de Xerusalén

Thumb
O vicario patriarcal para Israel, o bispo franciscano Pier Giorgio Chiappero, e o Presidente de Israel Yitzhak Ben-Zvi, en 1959.
Remove ads

Notas e referencias

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads