TRIF

O TRIF ou TICAM1 é un adaptador que responde á activación de receptores de tipo Toll (TLRs). É un mediador nunha fervenza bastante atrasada de reaccións dun conxunto de dúas fervenzas de sinalización asociadas a TLRs, das que a outra é dependente dun adaptador MyD88.^[1]

Molécula adaptadora do receptor de tipo Toll 1
Identificadores
Símbolo	TICAM1
Símbolos alt.	TRIF
Entrez	148022
HUGO	18348
OMIM	607601
RefSeq	NM_014261
UniProt	Q8IUC6
Outros datos
Locus	Cr. 19 p13.3

Os receptores de tipo Toll (TLRs) recoñecen compoñentes específicos de invsaores microbianos e activan unha resposta inmune a eses patóxenos. Despois de que eses receptores recoñecen padróns patoxenicos altamente conservados, actívase unha fervenza de sinalización augas abaixo para estimular a liberación de citocinas inflamatorias e quimiocinas, así como regula á alza a expresión de células inmunes. Todos os TLRs teñen un dominio TIR que inicia a fervenza de sinalización por medio de adaptadores TIR. Os adaptadores son plataformas que organizan fervenzas de sinalización augas abaixo que orixinan unha resposta celular específica despois da exposición a un determinado patóxeno.^[2]

Nome

TRIF son as siglas coas que se coñece tradicionalmente esta molécula, procedentes do inglés TIR-domain-containing adapter-inducing interferon-β, é dicir, interferón beta indutor do adaptador que contén un dominio TIR. Non obstante, actualmente o seu símbolo oficial é TICAM1, do inglés TIR-domain-containing adapter molecule 1 ou molécula adaptadora que contén un dominio TIR. O seu nome aprobado para o HGNC é molécula adaptadora do receptor de tipo Toll 1 (ver HUGO cadro de datos).

Estrutura

O TRIF está primeirmente activo no bazo e a miúdo está regulado cando MyD88 é deficiente no fígado, indicando unha regulación específica de órgano de vías de sinalización. Curiosamente, hai unha falta de redundancia na vía de sinalización de TLR4 que causa a evasión microbiana da resposta inmune no hóspede cando ocorren mutacións nos intermediarios da vía.^[3] Tres motivos de unión a TRAF presentes na rexión amino terminal do TRIF son necesarios para a asociación con TRAF6. A destrución destes motivos reduce a activación de NF-κB, un factor de transcrición que é tamén activado polo dominio carboxilo terminal de TRIF na regulación á alza de citocinas e moléculas inmunes coestimuladoras. Este dominio recruta a proteína que interacciona co receptor (RIP1) e tamén con RIP3 por medio do motivo de interacción homotípico RIP. As células deficientes no xene RIP1 mostran unha activación atenuada feita por TLR3 de NF-κB, o que indica o uso do xene RIP1 na activación de TRIF augas abaixo, a diferenza doutros TLRs que usan proteínas IRAK para a activación de NF-κB.^[4]

Áreas de investigación

As investigacións sobre a función do TRIF son de grande importancia en varios campos de investigación biomédica. A patoxénese de enfermidades infecciosas, shock séptico, crecemento de tumores e artrite reumatoide teñen estreitos vínculos coas vías de sinalización de TLR, especificamente coa de TRIF. Comprender mellor a vía de TRIF será útil terapeuticamente no desenvolvemento de vacinas e tratamentos que poden controlar a inflamación asociada e as respostas antivirais. Os experimentos con ratos de tipo silvestre e deficientes en TRIF son cruciais para entender as respostas coordinadas das vías dos TLRs. Cómpre estudar os efectos coordinados destas vías para comprendermos as complexas respostas iniciadas por TRIF.^[5]