Tour de Francia 2006

O Tour de Francia 2006 foi a 93ª edición da carreira ciclista máis importante do mundo. O percorrido de 3657 quilómetros comezou o 1 de xullo na cidade alsaciana de Estrasburgo, e rematou o 23 de xullo nos Campos Elisios de París, pasando por un total de seis estados diferentes: Francia, Países Baixos, Bélxica, Luxemburgo, Alemaña e España.

Tour de Francia 2006

Tipo	Tour de Francia
Deporte	ciclismo en ruta
Parte de	UCI ProTour de 2006 (pt)
Distancia do evento	3.639 km
Lugar de saída	Estrasburgo
Liña de meta	París
Número de participantes	176, inicio 139, final
Participantes
Discovery Channel 2006 (en) , CSC 2006, T-Mobile Team 2006 (en) , 2006 AG2R Prévoyance (en) , 2006 Gerolsteiner (en) , Rabobank 2006, Davitamon-Lotto 2006, 2006 Phonak (en) , Lampre-Fondital 2006, 2006 Caisse d'Épargne-Illes Balears (en) , Quick Step in 2006 (en) , Crédit Agricole 2006, 2006 Euskaltel-Euskadi season (en) , Cofidis 2006 (en) , 2006 Saunier Duval-Prodir (en) , La Française des jeux 2006, 2006 Liquigas (en) , 2006 Bouygues Télécom (en) , 2006 Milram (en) e 2006 Agritubel (en)
Localización  e  Datas
País	Francia, Luxemburgo, Países Baixos, Bélxica, Alemaña e España
Intervalo de tempo	1 de xullo de 2006 – 23 de xullo de 2006
Número de edición	93
Competición
Primeiro posto	Óscar Pereiro Robbie McEwen Michael Rasmussen Damiano Cunego T-Mobile Andreas Klöden Carlos Sastre
← 2005 2007 →

Participantes

Despois de ter gañado 7 edicións seguidas do Tour, en 2006 Lance Armstrong estaba retirado do ciclismo, de xeito que tódolos seus rivais tiñan como obxectivo acadar o seu trono. Non obstante, nas semanas previas á carreira, coñeceuse a existencia dunha operación antidopaxe denominada Operación Puerto na que se viron implicados varios ciclistas. Jan Ullrich e Ivan Basso foron afastados dos seus equipos, mentres que o equipo de Alexander Vinocurov (o Astana) foi afastado das competicións oficiais. Deste xeito, a carreira estivo mais aberta a novos gañadores, e sen favoritos claros. Entre os candidatos á vitoria que participaron no Tour 2006 cabía salientar a Denis Menchov, Cadel Evans, Andreas Kloden, Levi Leipheimer, Damiano Cunego, Floyd Landis, Alejandro Valverde, Gilberto Simoni, Christophe Moreau, George Hincapie, Carlos Sastre, Michael Rasmussen, David Zabriskie, Iban Mayo, Haimar Zubeldia, Bradley Wiggins e Danilo di Luca.

O único representante galego na carreira foi Óscar Pereiro, que viña de rematar entre os 10 primeiros da clasificación xeral nas últimas 2 edicións do Tour.

En total participaron 20 equipos e un total de 176 corredores, é dicir, 9 corredores por equipo, coa escepción do T-Mobile que só levou a 7 ciclistas.

Transcorrer da competición

Despois dunhas primeiras etapas con chegadas ao sprint, a clasificación xeral estaba dominada por corredores especializados en etapas dun día. Robbie McEwen gañara 3 das 6 primeiras chegadas, e Tom Boonen levaba o maillot amarelo. Na sétima etapa houbo unha contra o reloxo individual de 52 quilómetros da que saíu como líder o ucraíno Serhiy Honchar, cunha vantaxe abondo para chegar de amarelo ás etapas dos Pireneos. Na segunda etapa de alta montaña, que rematou en Pla de Beret, gañou Denis Menchov, pero púxose de líder Floyd Landis. O norteamericano levou o xersei amarelo durante dous días, xa que na etapa 13 houbo unha importante fuxida de corredores que chegaron con 30 minutos de vantaxe, entre os cales estaba Óscar Pereiro, que colleu o liderado da proba. Floyd Landis recuperou o primeiro posto da táboa na etapa 15, con final en Alpe d'Huez, aínda que só con 10 segundos de vantaxe sobre o galego. Landis sufriu moito ó día seguinte nos portos de Galibier e Croix de Fer, perdendo 10 minutos. Malia que Landis parecía estar fora da loita pola vitoria, atacou na seguinte etapa, tamén de montaña, recuperando case toda a diferenza do día anterior, e poñéndose terceiro a só 30 segundos de Pereiro, líder, e tamén por detrás de Carlos Sastre, segundo. Entón chegou a contra o reloxo do penúltimo día, e nela Landis era moi superior ós dous ciclistas españois, como así demostrou. Deste xeito, a París chegaron Floyd Landis como líder, Óscar Pereiro como segundo, Andreas Kloden como terceiro e Carlos Sastre como cuarto.

Positivo de Landis

Tres días despois da finalización do Tour, o 26 de xullo, a UCI realizou un comunicado no cal anunciábase que un ciclista puidera ter dado positivo^[1] nun control antidopaxe. Ao día seguinte, o equipo ciclista Phonak informou^[2] que o estadounidense Floyd Landis, vencedor do Tour, dera positivo por testosterona no control antidopaxe da etapa 17.

O 5 de agosto confirmouse o positivo^[3] do ciclista estadounidense trala realización da contraanálise, o que significou a súa expulsión do equipo ciclista Phonak. A falta da confirmación oficial, que tardou varios meses, o galego Óscar Pereiro convertíase no virtual gañador do Tour de Francia. Finalmente, o 15 de outubro os organizadores do Tour de Francia desplazáronse a Madrid e entregáronlle a Pereiro o maillot amarelo e o trofeo de gañador do Tour na sede do Consello Superior de Deportes.

Etapas

Na seguinte táboa amósanse os gañadores e líderes da carreira etapa por etapa. Nela aparecen os resultados de Floyd Landis posteriores á 17ª etapa que foron eliminados, dándose a vitoria ós segundos clasificados:

Floyd Landis.

Etapa	Data	Percorrido	km	Gañador	Líder
Prólogo	1 de xullo	Estrasburgo	7 (CRI)	Thor Hushovd	Thor Hushovd
1ª	2 de xullo	Estrasburgo-Estrasburgo	183	Jimmy Casper	George Hincapie
2ª	3 de xullo	Obernai- Esch-sur-Alzette	223	Robbie McEwen	Thor Hushovd
3ª	4 de xullo	Esch-sur-Alzette- Valkenburg	216	Matthias Kessler	Tom Boonen
4ª	5 de xullo	Huy-San Quintín	215	Robbie McEwen	Tom Boonen
5ª	6 de xullo	Beauvais-Caen	219	Óscar Freire	Tom Boonen
6ª	7 de xullo	Lisieux-Vitré	184	Robbie McEwen	Tom Boonen
7ª	8 de xullo	Saint-Grégoire-Rennes	52 (CRI)	Serhiy Honchar	Serhiy Honchar
8ª	9 de xullo	Saint Méen le Grand-Lorient	177	Sylvain Calzati	Serhiy Honchar
9ª	11 de xullo	Bordeos-Dax	170	Óscar Freire	Serhiy Honchar
10ª	12 de xullo	Cambo les Bains-Pau	193	Juan Miguel Mercado	Cyril Dessel
11ª	13 de xullo	Tarbes- Pla de Beret	208	Denis Menchov	Floyd Landis
12ª	14 de xullo	Luchon-Carcasona	211	Yaroslav Popovych	Floyd Landis
13ª	15 de xullo	Béziers-Montélimar	231	Jens Voigt	Óscar Pereiro
14ª	16 de xullo	Montélimar-Gap	181	Pierrick Fédrigo	Óscar Pereiro
15ª	18 de xullo	Gap-Alpe d'Huez	187	Frank Schleck	Floyd Landis
16ª	19 de xullo	Le Bourg d'Oisans-La Toussuire	182	Michael Rasmussen	Óscar Pereiro
17ª	20 de xullo	Saint Jean de Maurienne-Morzine	199	F.Landis Carlos Sastre	Óscar Pereiro
18ª	21 de xullo	Morzine-Mâcon	193	Matteo Tosatto	Óscar Pereiro
19ª	22 de xullo	Le Creusot-Montceau les Mines	56 (CRI)	Serhiy Honchar	F.Landis Óscar Pereiro
20ª	23 de xullo	Antony-París	152	Thor Hushovd	F.Landis Óscar Pereiro

• CRI - Contra o reloxo individual.

Clasificación final

Trala descualificación de Floyd Landis por dopaxe, a UCI declarou oficialmente gañador da carreira a Óscar Pereiro en setembro de 2007^[4], quedando os 10 primeiros postos da clasificación xeral do Tour de Francia 2006 do seguinte xeito:

Óscar Pereiro co maillot amarelo ó comezo da importante 17ª etapa, na que Floyd Landis daría positivo.

Posición	Ciclista	Equipo	Tempo
Desc.	Floyd Landis	Phonak	89h 39' 30″
	Óscar Pereiro	Caisse d'Epargne	89h 40' 27"
2	Andreas Kloden	T-Mobile	+ 32"
3	Carlos Sastre	Team CSC	+ 2' 16"
4	Cadel Evans	Davitamon-Lotto	+ 4' 11"
5	Denis Menchov	Rabobank	+ 6' 09"
6	Cyril Dessel	Ag2r Prévoyance	+ 7' 44″
7	Christophe Moreau	Ag2r Prévoyance	+ 8' 40″
8	Haimar Zubeldia	Euskaltel-Euskadi	+ 11' 08″
9	Michael Rogers	T-Mobile	+ 14' 10″
10	Frank Schleck	Team CSC	+ 16' 49″

O resultado final do Tour de Francia 2006 supuxo a primeira vitoria dun ciclista galego na historia da carreira máis importante do mundo.