brinca

Substantivo feminino

brinca (sg: brinca; pl: brincas)

1. Gancho curvado e afiado nun extremo e cun ollal no outro, para empatar un cordel, empregado para pescar.
   • Exemplo: Puxen dúas bricas no cabo para ir pescar robalizas.
     

.

brinca 2

• Etimoloxía: de brincar.

• Pronuncia: /ˈbɾiŋ.ka/ (AFI)