chapitel

Substantivo masculino

chapitel (sg: chapitel; pl: chapiteis)

1. (Arquitectura) Remate en punta dunha torre, campanario ou cruceiro dunha igrexa.
   • Exemplo: O 15 de abril de 2019 incendiouse a catedral de Notre Dame e caeu o chapitel central e o tellado.
     

1. (Arquitectura) Elemento arquitectónico de sostén no extremo superior dunha columna, piar ou pilastra. Tamén cumpre funcións decorativas.
   • Sinónimos: capitel.
   • Exemplo: Os chapiteis románicos adoitan ter unha decoración figurada espectacular.
     

1. (Arquitectura) Construción rústica, con tellado e con ou sen paredes, para garda-la leña, os aveños ou as ferramentas.
   • Exemplo: Entráronme no chapitel e arramplaron con todo canto tiña.
     

1. • Sinónimos: alboio, alpendre, cabanel, cuberto, pendello.

Traducións

Construción rústica

Ruso: навес (ru), крыша (ru), сарай (ru), овин (ru)