facer fronte

Locución verbal

facer fronte

1. Non fuxir [de algo].
   • Observacións: O “algo”, cando vai despois da locución, sepárase desta coa preposición «a».
   • Exemplo: Sempre intentaba escapar dos seus problemas en lugar de facerlles fronte.
     Non me sinto con forzas para facer fronte ao exame de física.