outono

Substantivo masculino

outono (sg: outono; pl: outonos)

1. (Tempo) Estación do ano que vén despois do verán e antes do inverno e que comeza o 22 ou 23 de setembro e remata o 21 ou o 22 de decembro.
   • Exemplo: As andoriñas emigran no outono.
     

Termos relacionados

• outonal

Traducións

Estación do ano

Alemán: Herbst (de). Aragonés: agüerro (an), santmigalada (an). Asturiano: seronda (ast). Bretón: diskar-amzer (br). Castelán: otoño (es). Catalán: autumne (ca). Danés: efterår (da). Esloveno: jesen (sl). Finés: syksy (fi).

Francés: automne (fr). Grego: φθινόπωρο (el). Hebreo: סתיו (he). Inglés: autumn (en), fall (en). Italiano: autunno (it). Mirandés: outonho (mwl). Náhuatl: pixcayān (nah). Occitano: automne (oc), auton (oc), tardor (oc), davalada (oc).

Polaco: jesień (pl). Portugués: outono (pt). Ruso: осень (ru). Tagalo: taglagas (tl). Turco: sonbahar (tr). Vasco: udazken (eu). Võro: süküs (vro). Xaponés: 秋 (ja).

Substantivo masculino

outono (sg: outono; pl: outonos)

1. (Tempo) Outono.