wind

Grafías semellantes:     Wind

Substantivo

wind (sg: wind; pl: winde)

1. (Meteoroloxía) Vento, aire en movemento.

wind1

• Etimoloxía: do inglés antigo wind.

• Pronuncia: /wɪnd/ (AFI)

• Escoitar: en (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

wind (sg: wind; pl: winds)

1. (Meteoroloxía) Vento, aire en movemento.
2. (Reino Unido) (Medicina) Gases, flato.
3. Alento.
4. Instrumento de vento.

Expresións relacionadas

• break wind
• get wind of
• get the wind up: preocuparse.
• have the wind up: estar preocupado.
• in the wind
• put the wind up somebody: dar un susto a alguén
• see which way the wind is blowing
• take the wind out of somebody’s sails
• winds of change

Verbo transitivo

wind

1. Deixar sen alento.
2. Facer eructar.

Substantivo

wind (sg: wind; pl: winde)

1. (Meteoroloxía) Vento, aire en movemento.
2. (Medicina) Gases, flato.