Վիլանդ Օտո Հայնրիխ (անգլ.՝ Heinrich Otto Wieland, հունիսի 4, 1877(1877-06-04)[1][2][3][…], Պֆորցհայմ, Կարլսրուեի ադմինիստրատիվ օկրուգ, Բադեն-Վյուրթեմբերգ - օգոստոսի 5, 1957(1957-08-05)[1][2][3][…], Շտարնբերգ, Վերին Բավարիա, Բավարիա, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[4]), գերմանական քիմիկոս-օրգանիկ, կենսաքիմիկոս (ԳՖՀ), ԽՍՀՄ ԳԱ արտասահմանյան թղթակից անդամ (1929)։
Արագ փաստեր Հայնրիխ ՎիլանդHeinrich Wieland, Ծնվել է ...
Հայնրիխ Վիլանդ Heinrich Wieland |
---|
|
Ծնվել է | հունիսի 4, 1877(1877-06-04)[1][2][3][…] Պֆորցհայմ, Կարլսրուեի ադմինիստրատիվ օկրուգ, Բադեն-Վյուրթեմբերգ |
---|
Մահացել է | օգոստոսի 5, 1957(1957-08-05)[1][2][3][…] (80 տարեկան) Շտարնբերգ, Վերին Բավարիա, Բավարիա, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[4] |
---|
Քաղաքացիություն | Գերմանական կայսրություն, Վայմարյան Հանրապետություն, Նացիստական Գերմանիա և Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն |
---|
Մասնագիտություն | քիմիկոս և համալսարանի դասախոս |
---|
Հաստատություն(ներ) | Լյուդվիգ Մաքսիմիլիանի Մյունխենի համալսարան, Ֆրայբուրգի համալսարան և Մյունխենի տեխնիկական համալսարան |
---|
Գործունեության ոլորտ | Կենսաքիմիա և օրգանական քիմիա |
---|
Անդամակցություն | Լոնդոնի թագավորական ընկերություն, Բավարիական գիտությունների ակադեմիա, Հայդելբերգի գիտությունների ակադեմիա, ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա, Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա, Պրուսիայի գիտությունների ակադեմիա, Լեոպոլդինա, Հայդելբերգի գիտությունների ակադեմիա և ԱՄՆ-ի Գիտությունների ազգային ակադեմիա |
---|
Ալմա մատեր | Լյուդվիգ Մաքսիմիլիանի Մյունխենի համալսարան |
---|
Գիտական աստիճան | փիլիսոփայական գիտությունների դոկտոր |
---|
Տիրապետում է լեզուներին | գերմաներեն[1] |
---|
Գիտական ղեկավար | Johannes Thiele? |
---|
Եղել է գիտական ղեկավար | Rolf Huisgen?, Leopold Horner?, Bernhard Witkop? և Elisabeth Dane? |
---|
Պարգևներ | |
---|
Երեխա(ներ) | Eva Wieland? |
---|
Heinrich Wieland Վիքիպահեստում |
Փակել
Սովորել է Շտուտգարտում, Բեռլինում, Մյունխենում։ 1901 թվականից՝ փիլիսոփայության դոկտոր, 1909 թվականից՝ էքստրաօրդինար պրոֆեսոր, 1913 թվականից՝ Մյունխենի համալսարանի օրգանական քիմիայի խորհրդի անդամ, միաժամանակ 1917 թվականից՝ Մյունխենի բարձրագույն տեխնիկական դպրոցի օրդինար պրոֆեսոր, 1925 թվականից՝ Մյունխենի համալսարանի օրգանական քիմիայի ամբիոնի վարիչ (փոխարինել է Վիլշտետերին)։ Հիմնական աշխատանքները վերաբերում են հորմոնների, ստերոիդների, ալկալոիդների, լեղաթթուների, ինչպես նաև քլորոֆիլի և հեմոգլոբինի քիմիային։ Առաջարկել է (Պաչադինի հետ միաժամանակ) կենսաբանական օքսիդացման ռեակցիաների մեխանիզմը բացատրող դեհիդրացման տեսությունը։ Նոբելյան մրցանակ (1927)։