Աննա Պետրոսյան

Աննա (Անելկա) Գրիգորի Պետրոսյան (մարտի 10, 1935(1935-03-10), Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - հուլիսի 28, 2017(2017-07-28)^[1]), հայ արձակագիր, դրամատուրգ, թարգմանչուհի, ռեժիսոր, դերասանուհի։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1975 թվականից։

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Պետրոսյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Աննա Պետրոսյան
Ծնվել է	մարտի 10, 1935(1935-03-10)
Ծննդավայր	Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	հուլիսի 28, 2017(2017-07-28) (82 տարեկան)
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Կրթություն	Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ (1957)
Մասնագիտություն	դերասանուհի, արձակագիր և ռեժիսոր
Աշխատատու	Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոն
Անդամություն	ՀԳՄ և Հայաստանի թատերական գործիչների միություն
Երեխաներ	Նարինե Թուխիկյան

Կենսագրություն

Աննա Պետրոսյանը ծնվել է 1935 թվականի մարտի 10-ին Լենինականում։ 1952 թվականին ավարտել է Լենինականի Հ. Թումանյանի անվան միջնակարգ դպրոցը։ 1957 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտը։ 1960-1967 թվականներին որպես հաղորդավար աշխատել է ՀԽՍՀ հեռուստատեսության և ռադիոհաղորդումների պետական կոմիտեում։ 1966 թվականից որպես դերասանուհի աշխատում է Երևանի դրամատիկական թատրոնում։ 1975 թվականից Հայաստանի Գրողների միության անդամ է, Հայաստանի թատերական գործիչների միության անդամ^[2]։ 1978 թվականին Երևանի դրամատիկական թատրոնը բեմադրել է նրա «Ամազոններ» ողբերգությունը, Երևանի հեռուստատեսությամբ բեմադրվել են Պետրոսյանի «Խոր ջրհորներ» (1969), «Հանիր, խնդրում եմ, դիմակս» (1974),

Եղել է Երևանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի (1966-1985)։ Հրատարակվել են Պետրոսյանի «Որպես հացն հանապազօրյա» (1971), «Կումարի Մեծ Տիկնոջ պատմությունները» (1990), «Սերն աշխարհեն խռովել` կերթա» (2004), «Մոզ քաղաքի կործանումը»(2004) վեպերը, «Եկա, որ մնամ» (1986) պիեսների ժողովածուները։

1985-1992 թվականներին եղել է Առասպել դպրաթատրոնի հիմնադիր-ղեկավար, որտեղ բեմադրել է իր հեղինակած «Մենուա», «Ինչպես Շարան եկավ Շիրակ» (1986), «Տիրամոր ճիչը» (1989), «Զվարթնոց» (1990, բացօթյա՝ Զվարթնոցի տարածքում), «Բանտախուց 7160» (1999), «Արտոնված եղեռն» (2005) թատերգությունները։

Դերեր

• Մեդեա՝ Ժ. Անույի «Մեդեա»
• Թագուհի՝ Վիլյամ Շեքսպիրի «Ռիչարդ Երրորդ»
• Ռոդոպիս՝ Պետրոսյանի «Ամազոնուհիներ»

Երկեր

• Արևը քայլում է ինձ հետ, Երևան, «Հայաստան», 1968, 87 էջ։
• Մի քիչ արև, Երևան, «Հայաստան», 1971, 7 էջ։
• Եկա, որ մնամ (պիեսներ), Երևան, 1986, 331 էջ։
• Կումարի մեծ տիկնոջ պատմությունները, Երևան, 1990։
• Եղեռնապատում, Երևան, 2002, 276 էջ։
• Սերն աշխարհեն խռովել՝ կերթա, Երևան, 2004^[3]։
• Մոզ քաղաքի կործանումը, Երևան, 2004, 632 էջ։
• Եղեռապատում, Երևան, 2005, 527 էջ^[4]։
• Հայոց լեռնաշխարհի հայտնի և անհայտ առասպելները, Երևան, 2008, 164 էջ։
• Բոլոր ժամանակների Հայաստանը, հատ. Ա. Հնագույն ժամանակներից մինչև 5-րդ դար, Երևան, 2008, 572 էջ։
• Բոլոր ժամանակների Հայաստանը, հատ. Բ. 5-րդ դարից մինչև 13-րդ դար, Երևան, 2009, 612 էջ։
• Բոլոր ժամանակների Հայաստանը, հատ. Գ. 13-րդ դարից մինչև 18-րդ դար, Երևան, 2010, 680 էջ։
• Բոլոր ժամանակների Հայաստանը, հատ. Դ. 18-րդ դար, Երևան, 2011, 552 էջ։
• Բոլոր ժամանակների Հայաստանը, հատ. Ե. 19-րդ դար, Երևան, 2012, 656 էջ։
• Բոլոր ժամանակների Հայաստանը, հատ. Զ. 20-րդ դար, Երևան, 2013, 608 էջ։
• Բոլոր ժամանակների Հայաստանը, հատ. Է. 20-րդ դար, մաս 2, Երևան, 2014, 696 էջ։
• Զայրացած երիտասարդների դրամատուրգիան, Երևան, 2010, 248 էջ։
• Ինչպես ապրեցինք 20-րդ դարի վերջին տասնամյակներին, գիրք 1. Վիպակներ, Պատմվածք, Երևան, 2011, 292 էջ^[5]։
• Ինչպես ապրեցինք 20-րդ դարի վերջին տասնամյակներին, գիրք 2. Թատերգություններ, Երևան, 2013, 216 էջ։
• Զրույցներ հայոց բնավորության մասին, Երևան, 2014, 316 էջ։
• Զայրացած երիտասարդների դրամատուրգիան, Երևան, 2015, 208 էջ։
• Տունը մոլախոտի մեջ, Երևան, 2015, 268 էջ։

Թարգմանություններ

Այս հեղինակի կատարած թարգմանությունների ցանկը կարող եք որոնել «Թարգմանչաց արվեստ» շտեմարանի «Թարգմանիչներ» բաժնում

• Գրիգոր Գուլգուլյանի գործը: Վրեժ սպանված հոր և եղբայրների համար.- Երևան, 2013.- 40 էջ:
• Զգորժ Անտոնին: Միայնակ ընդդեմ ճակատագրի.- Երևան: Արևիկ, 1987.- 263 էջ: