Էդուարդ Կալնին

էդուարդ Կալնինշ (լատին․՝ Eduards Kalniņš, ռուս.՝ Эдуард Фридрихович Калнынь, հոկտեմբերի 12 (25), 1904^[1] կամ հոկտեմբերի 25, 1904(1904-10-25)^[2], Ռիգա, Ռուսական կայսրություն^[3] - մայիսի 18, 1988(1988-05-18)^[1][2], Ռիգա, Լատվիական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), լատվիացի նկարիչ, ԼԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ (1963), ԽՍՀՄ գեղարվեստի ակադեմիայի իսկական անդամ (1970)։

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Կալնին (այլ կիրառումներ)

Էդուարդ Կալնին
Ծնվել է	հոկտեմբերի 12 (25), 1904[1] կամ հոկտեմբերի 25, 1904(1904-10-25)[2]
Ծննդավայր	Ռիգա, Ռուսական կայսրություն[3]
Վախճանվել է	մայիսի 18, 1988(1988-05-18)[1][2] (83 տարեկան)
Մահվան վայր	Ռիգա, Լատվիական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն,  Լատվիա և  ԽՍՀՄ
Կրթություն	Լատվիայի գեղարվեստի ակադեմիա
Մասնագիտություն	արվեստագետ և նկարիչ
Մեկենասներ	Վիլհելմ Կարլիս Պուրվիտ
Պարգևներ	և
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ նկարիչների միություն
Համատեղ ապրող	Rita Valnere?
Eduards Kalniņš Վիքիպահեստում

1923-1932 թվականներից սովորել է Լատվիայի գեղարվեստի ակադեմիայում։ Նպաստել է լատվիական ժանրային գեղանկարչության զարգացմանը։

Գործերից են՝ «Նոր առագաստներ» (1945), «Բալթիական 7-րդ նավամրցում» (1952), «Լատիշ ձկնորսները Ատլանտիկայում» (1957, բոլորն էլ՝ Լատվիայի գեղարվեստի թանգարանում, Ռիգա)։

Գրականություն

• Эдуард Калныньш. Живопись. О. Иванов
• Red. Vilsons, A. Māksla un arhitektūra biogrāfijās. Rīga։ Latvijas enciklopēdija, 1995. 239 lpp.