Լևոն Բաբայան

Լևոն Միքայելի Բաբայան (նոյեմբերի 11, 1912(1912-11-11)^[1][2], Երևան, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն^[1][2] - մարտի 15, 1995(1995-03-15)^[2], Երևան, Հայաստան^[2]), հայ ճարտարապետ, ՀԽՍՀ վաստակավոր ճարտարապետ (1970)։

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Լևոն Բաբայան (այլ կիրառումներ)

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Բաբայան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Լևոն Բաբայան
Ծնվել է	նոյեմբերի 11, 1912(1912-11-11)[1][2]
Ծննդավայր	Երևան, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1][2]
Մահացել է	մարտի 15, 1995(1995-03-15)[2] (82 տարեկան)
Վախճանի վայր	Երևան, Հայաստան[2]
Ազգություն	հայ
Կրթություն	ՀԱՊՀ (1935)[1]
Աշխատավայր	Հայպետնախագիծ[1]
Պարգևներ	[1][2]
Լևոն Բաբայան Վիքիդարանում

Կենսագրություն

1935 թվականին ավարտել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը։

1958-1973 թվականներին՝ Հայպետնախագիծ ինստիտուտի արվեստանոցի վարիչ, 1973-1993 թվականներին՝ ինստիտուտի գլխավոր ճարտարապետ^[3]։

Ստեղծագործական աշխատանք

Բաբայանի նախագծերով Երևանում կառուցվել են՝

• Ավանի ձորի և Բաղրամյան պողոտայի բնակելի տների համալիրներ,
• դպրոցներ, ակումբներ, մանկապարտեզներ՝ Արզնիում, Ալավերդիում, Կապանում, Դիլիջանում, Քաջարանում

Հետազոտել է հարավային պայմաններում բնակելի տների տիպաբանության հարցը, մշակել ու իրականացրել «ճկուն հատակագծով» բնակելի տների նախագծեր։

Հեղինակ է «Մարկ Գրիգորյան» (1976), «Գրիգոր Աղաբաբյան» (հայերեն, ռուսերեն, անգլերեն, 1981 թվական), «Ռաֆայել Իսրայելյան» (ռուսերեն, 1986 թվական, համահեղինակ) գրքերի^[4]։