A

Sjá aðgreiningarsíðuna fyrir yfirlit yfir aðrar merkingar „A“

A (borið fram a) er fyrsti bókstafur fönikísks stafrófsins svo og flestra afkomenda þess, til að mynda þess latneska. A var þó ekki sérhljóði eins og í hinu víðnotaða latneska stafrófi, heldur tákn fyrir öndun. Þegar Grikkir tóku upp skrifmál breyttist þetta því að hljóðið hentaði ekki hljóðum grískrar tungu.

Íslenska stafrófið
Aa	Áá	Bb	Dd	Ðð	Ee
Éé	Ff	Gg	Hh	Ii	Íí
Jj	Kk	Ll	Mm	Nn	Oo
Óó	Pp	Rr	Ss	Tt	Uu
Úú	Vv	Xx	Yy	Ýý	Þþ
Ææ	Öö

A

Latneska stafrófið Aa Bb Cc Dd Ee Ff Gg Hh Ii Jj Kk Ll Mm Nn Oo Pp Qq Rr Ss Tt Uu Vv Ww Xx Yy Zz

Bókstafurinn A þróaðist líklegast út frá híeróglýfum Egypta eða frum-semíska stafrófinu.

Egypsk híeróglýfa Uxahöfuð	Frum-semískt Uxahöfuð	Fönísk alefa	Grískt alfa	Forn-latneskt A	Latneskt A

Ýmsar merkingar bókstafsins

• Í eðlisfræði,
  • A er tákn fyrir amper.
• Í stjörnufræði,
  • A stendur fyrir uppgötvanir gerðar á bilinu 1.-15. janúar, þ.e.a.s. bráðabirgðanöfn loftsteina og halastjarna eru samsett úr tölum og bókstöfum sem gefa til kynna hvenær þær fundust.
  • a er oft notað til að tákna hálfan langás sporbrautar.
• Í lífefnafræði er A notað sem tákn fyrir alanín og adenósín.
• A er tákn fyrir stærð brjóstahaldara.
• A getur verið skammstöfun fyrir mánuðinn apríl.
• Í tónlist er A nóta.
• Í tölvunarfræði,
  • <a> er merkið fyrir tengla í HTML.
• A er notað til sem einkunn, t.d. í skólum, þar sem A er hæsta einkunnin og F sú lægsta.
• A er notað til að tákna venjulega stærð rafhlaðna.
• A var 13. breiðskífa Jethro Tull.