Jesúítareglan

Jesúítareglan (latína: Societas Iesu, S.J., SJ, eða SI) er kaþólsk munkaregla sem baskneski riddarinn Ignatius Loyola stofnaði ásamt fleirum árið 1534 og fékk hún stofnbréf sitt frá Páli 3. páfa 27. september 1540. Reglan lék stórt hlutverk í gagnsiðbótinni og í trúboði í nýlendum Spánverja, Portúgala og Frakka í Ameríku og í Asíu á 16. 17. og 18. öld.

Merki jesúítareglunnar

Jesúítar hafa meðal annars staðið fyrir kaþólsku skólastarfi og trúboði á nýjum svæðum. Við dauða Ignatiusar Loyola árið 1556 rak reglan 74 háskóla í þremur heimsálfum. Jesúítar áttu einnig mikilvægan þátt í Gagnsiðbótinni.

Fyrsta áhersla Jesúítana var að snúa múslimum til kaþólskrar trúar þegar kaþólsku kirkjunni stóð ógn af vaxandi útbreiðslu Íslam við miðjarðarhaf. Fljótlega eftir stofnsetningu reglunnar fór þó áhersla þeirra á að berjast gegn útbreiðslu mótmælendatrúar (gagnsiðbótin). Gagnsiðbótin á 16. og 17. öld var að stærstum hluta framkvæmd af Jesúítum. Með áheitum sínum um algjöra hlýðni við páfann og stranga trúarlega herþjálfun þá urðu Jesúítarnir nokkurs konar "stormsveit" kaþólsku kirkjunnar og þeir fóru fyrir herjum sem endurheimtu stór landsvæði sem rómversk-kaþólska kirkjuveldið hafi misst úr greipum sér. Ásamt hernaði snérist starf þeirra um kennslu að kaþólskum sið og trúboð á nýjum svæðum. Um 1556 voru orðnir Jesúítar í Japan, Brasilíu, Eþíópíu og flestum löndum Evrópu. Flestum landkönnuðum þessa tíma fylgdu ávalt Jesúítaprestar sem lögðu mikið kapp á að boða kaþólska trú innan allra nýrra mannhópa sem fundust og standsetja kaþólskar kirkjur á öllum nýjum landsvæðum.

  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.