Marine Le Pen

Marine Le Pen (f. 5. ágúst 1968) er frönsk stjórnmálakona og þingflokksleiðtogi frönsku Þjóðfylkingarinnar. Hún er yngsta dóttir Jean-Marie Le Pen.

Marine Le Pen
Marine Le Pen árið 2025.
Fædd	5. ágúst 1968 (1968-08-05) (56 ára) Neuilly-sur-Seine, Frakkland
Menntun	Université Paris-Panthéon-Assas (LLM, DEA)
Flokkur	Þjóðfylkingin
Maki	Franck Chauffroy (g. 1995; sk. 2000) Eric Lorio (g. 2002; sk. 2006)
Börn	3
Foreldrar	Jean-Marie Le Pen (faðir)
Undirskrift

Æviágrip

Marine Le Pen er lögfræðingur og tók við af föður sínum sem forseti Þjóðfylkingarinnar þann 16. janúar 2011. Hún var þingmaður á Evrópuþinginu frá árinu 2004 til ársins 2017.^[1]

Eftir að hún tók við stjórn Þjóðfylkingarinnar hófst Marine Le Pen handa við að reyna að mýkja ímynd flokksins í augum fransks almennings og gefa honum breiðari skírskotun.^[2] Árið 2015 lét Marine Le Pen reka föður sinn úr flokknum vegna umdeildra ummæla hans sem gengu út á að helförin hefði aðeins verið aukaatriði í seinni heimsstyrjöldinni.^[3] Í stjórnartíð Marine Le Pen hefur Þjóðfylkingin hætt að tala fyrir útgöngu Frakklands úr Evrópusambandinu og talar þess í stað fyrir því að Frakkland beiti sér fyrir endurskipulagningu á ESB innan frá.^[4] Marine Le Pen lét jafnframt árið 2018 breyta nafni flokksins úr Front national í Rassemblement national til þess að bæta ímynd hans.^[5]

Le Pen hefur þrisvar sinnum boðið sig fram til forseta Frakklands fyrir Þjóðfylkinguna. Í forsetakosningum Frakklands árið 2012 lenti hún í þriðja sæti í fyrstu umferð og fékk 17,9% greiddra atkvæða. Árið 2017 komst hún í aðra umferð en tapaði fyrir fyrir Emmanuel Macron með því að fá 33,9% atkvæða. Hún bauð sig fram í þriðja sinn sem frambjóðandi í forsetakosningunum 2022. Í fyrstu umferð kosninganna varð hún í öðru sæti og komst í aðra umferð í annað sinn. Hún varð aftur fyrir barðinu á Emmanuel Macron en hlaut 41,5% atkvæða, sem er besti árangur hennar í forsetakosningum.^[6] Sama ár fékk Þjóðfylkingin 89 þingsæti, sem var met hjá flokknum.^[7]

Árið 2022 tók Jordan Bardella af Le Pen sem forseti Þjóðfylkingarinnar árið 2022, þar sem hún vildi einbeita sér að næsta forsetaframboði sínu. Þau Bardella deila forystu flokksins.^[8]

Þann 31. mars 2025 dæmdi franskur dómstóll Le Pen seka fyrir fjárdrátt úr sjóðum Evrópuþingsins og bannaði henni að bjóða sig til opinberra embætta í fimm ár. Le Pen hlaut jafnframt fjögurra ára fangelsisdóm en þarf ekki að fara í fangelsi þar sem tvö ár af dómnum verða skilorðsbundin og hin tvö verða afplánuð utan fangelsis með rafrænu ökklabandi.^[9] Le Pen var gefið að sök að hafa notað fé frá Evrópusambandinu, sem átti að standa undir kostnaði við aðstoðarmenn þingflokks Þjóðfylkingarinnar á Evrópuþinginu, til að greiða almennum starfsmönnum flokksins á árunum 2004 til 2016.^[10]

Stjórnmálaskoðanir

Eins og faðir hennar hefur hún gert gagnrýni á innflytjendamál að aðalþema herferðar sinnar. Marine le Pen tekur einnig afstöðu gegn Evrópusambandinu og ver vinsælar stéttir samfélagsins. Marine Le Pen tekur afstöðu gegn lögboðinni innleiðingu bólusetningar passa gegn Covid-19.

Hún hefur setið á landsþingi síðan 2017. Marine le Pen er raðað hægra megin við franska stjórnmálasviðið.

Heimildir

• Eiríkur Bergmann (2021). Þjóðarávarpið: Popúlísk þjóðernishyggja í hálfa öld. Reykjavík: JPV útgáfa. ISBN 978-9935-29-078-6.

Sjálfsævisaga

• À contre-flots, éd. Jacques Grancher, coll. "Grancher Depot", Paris, 2006, 322 p., broché, 15 x 22 cm