Bhagawad Gita
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Bhagawadgita (Sanskerta: भगवद् गीता; Bhagavad-gītā) iku péranganing Mahabharata kang misuwur, sajeroning wangun dialog kang tinulis mawa wangun geguritan. Sajeroning dialog iki, Kresna, kapribadèn Sang Hyang Tunggal minangka pamicara utama kang ngandaraké ajaran-ajaran filsafat vedanta, déné Arjuna, siswa langsung Sri Kresna kang dadi pangrungu. Bhagavad gita iki diudhunake liwat utusane kang dipracaya banget yaiku maha rsi wyasa kang uga panulis kitab mahabharata. [1]Piyambake yaiku siji rsi kang taat banget mlakokake ajaran weda lan pengabdian marang tuhan. Nggo maha rsi wyasa kang paling wigati jroning urip iki yaiku kepriye supaya tuhan kersa migunakake dheweke dadi piranti, wahana, wadhah dening tuhan, saengga uripe tansah tansah ana ing ratan kang dikarepi tuhan, cendhak tembung hidupne bener-bener mung pengabdian ing Tuhan kang maha esa. Sacara barès, makna Bhagavad-gita yaiku "Nyanyian Sri Bhagawan (Bhaga = kahébatan sampurna, van = duwé, Bhagavan = Sing duwé kahébatan sampurna; katampanan sampurna, kasugihan kang tanpa winates, kamasyuran kang abadi,kakuwatan kang ora winates, kacerdhasan kang tanpa wates, lan kaanan ora kaiket kang sampurna, kang diduwèni sisan kanthi bebarengan).
| Artikel iki minangka artikel rintisan. Kowé bisa ngéwangi Wikipédia ngembangaké. |
- "Berkenalan dengan Bhagavad Gita". ibsurya82 (ing basa Indonesia). 2009-08-05. Dibukak ing 2025-06-08.
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads