បែកជេ

អាណាចក្របែកជេ ឬ ផែកឆេ^[៣] (កូរ៉េ: 백제; ហាន់ចា: 百濟; RR: Baekje) គឺជាអាណាចក្រកូរ៉េដែលមានទីតាំងនៅភាគនិរតីនៃប្រទេសកូរ៉េពី ១៨ មុនគ.ស^[១] ដល់ឆ្នាំ ៦៦០ ជាផ្នែកមួយនៃរាជាណាចក្របីនៃកូរ៉េ រួម​ជា​មួយ​នឹងហ្គោគូរ្យ៉ូនិងស៊ីលឡា

អាណាចក្របែកជេ

백제 (百濟)
១៨ មុនគ.ស–ក្រោយឆ្នាំ៦៦០
បែកជេនៅកំពូលនៅឆ្នាំ៣៧៥
ធានី	វីរ្យេ (១៨ មុនគ.ស[១] – ៤៧៥ ក្រោយគ,) អ៊ុងជីន (៤៧៦–៥៣៨) សាប៊ី (៥៣៨–៦៦០)
ភាសាទូទៅ	បែកជេ (អំបូរភាសាកូរ៉េ), ចិនបុរាណ (អក្សរសាស្ត្រ)
សាសនា	ពុទ្ធសាសនា, លទ្ធិខុងជឺ, សាសនាតាវ, លទ្ធិសាម៉ាន់
រដ្ឋាភិបាល	ព្រះមហាក្សត្រ
៣៤៦–៣៧៥
- សេចក្តីផ្តើមនៃព្រះពុទ្ធសាសនា	៣៨៥
ប្រជាជន
▪ សតវត្សទី៧[២]	ប្រហែល ៧៦១,៥០០
Preceded by Succeeded by ប៊ូយ៉រ Goguryeo សហព័ន្ធរួមម៉ាហាន់ បង្រួបបង្រួមស៊ីលឡា
សព្វថ្ងៃជាផ្នែកនៃ	កូរ៉េខាងជើង កូរ៉េខាងត្បូង

Korean name
Hangul	백제
Hanja	百濟
Revised Romanization	Baekje
McCune–Reischauer	Paekche

អាណាចក្របែកជេបង្កើតឡើងដោយព្រះម្ចាស់អុនចូ ព្រះរាជបុត្រទីបីរបស់ជូម៉ូ និងព្រះនាងសូ សរណូ អ្នកស្ថាបនិករបស់អាណាចក្រហ្គោគូរ្យ៉ូ នៅវីរ្យេសុង (សេអ៊ូលភាគខាងត្បូងបច្ចុប្បន្ន) អាណាចក្របែកជេ ដូចអាណាចក្រហ្គោគូរ្យ៉ូ បាន​អះអាង​ថា​នឹង​ទទួល​បាន​ជោគជ័យរបស់អាណាចក្រប៊ូយ៉រ រដ្ឋមួយដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅម៉ាន់ជូរីបច្ចុប្បន្ន នៅជុំវិញពេលវេលានៃការដួលរលំរបស់ហ្គោចូសន់

អាណាចក្របែកជេជម្មើសជំនួសប្រយុទ្ធ និងសម្ព័ន្ធមិត្តជាមួយអាណាចក្រហ្គោគូរ្យ៉ូនិងស៊ីលឡាជារាជាណាចក្របីនៃកូរ៉េបានពង្រីកការគ្រប់គ្រងលើឧបទ្វីប នៅលើកំពូលរបស់វានៅសតវត្សទី៤ អាណាចក្របែកជេគ្រប់គ្រងភាគច្រើននៃឧបទ្វីបកូរ៉េខាងលិច នៅ​ភាគ​ខាង​ជើង​នៃ​​ព្យុងយ៉ាង ហើយ​អាច​មាន​សូម្បី​តែ​ទឹកដី​ក្នុង​ប្រទេស​ចិន ដូចជានៅក្នុងលៀវស៊ី ទោះបីជាទស្សនៈនេះមានភាពចម្រូងចម្រាសក៏ដោយ បានក្លាយជាមហាអំណាចសមុទ្រក្នុងតំបន់ដ៏សំខាន់ ជាមួយទំនាក់ទំនងនយោបាយ និងពាណិជ្ជកម្មជាមួយចិន និងជប៉ុន

អាណាចក្របែកជេគឺជាមហាអំណាចដែនសមុទ្រ^[៤] ជំនាញដែនសមុទ្រ ដែលធ្វើឱ្យវាក្លាយជាហ្វីនីស៊ីនៃអាស៊ីបូព៌ា ជាឧបករណ៍ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយព្រះពុទ្ធសាសនាទូទាំងអាស៊ីបូព៌ា និងវប្បធម៌ទ្វីបទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន^[៥][៦]

ក្នុងឆ្នាំ ៦៦០ អាណាចក្រនេះត្រូវបានចាញ់ដោយរាជវង្សថាងនិងអាណាចក្រស៊ីលឡា ហើយទីបំផុតត្រូវបានដាក់ជូនទៅអាណាចក្របង្រួបបង្រួមស៊ីលឡា