អាណាចក្រស្រីវិជ័យ

អាណាចក្រស្រីវិជ័យ (ឥណ្ឌូនេស៊ី: Sriwijaya; ម៉ាឡេ: Sri Vijaya)^[៣]:131 គឺជាអាណាចក្រថាឡាសសូក្រេទីករបស់ពុទ្ធសាសនាម៉ាឡេ^[៤] ផ្អែកលើកោះស៊ូម៉ាត្រា (នៅឥណ្ឌូនេស៊ីសម័យទំនើប) ដែលមានឥទ្ធិពលជាច្រើនរបស់អាស៊ីអាគ្នេយ៍^[៥] អាណាចក្រស្រីវិជ័យជា​មជ្ឈមណ្ឌល​សំខាន់​មួយ​សម្រាប់​ការ​ពង្រីក​ពុទ្ធសាសនា​ពី​សតវត្ស​ទី​ ៧ ​ដល់​សតវត្ស​ទី​ ១២​ នៃ​ គ.ស. អាណាចក្រស្រីវិជ័យគឺជាអាណាចក្របង្រួបបង្រួមដំបូងគេដែលគ្រប់គ្រងប្រជុំកោះម៉ាឡេ^[៦] ការងើបឡើងរបស់អាណាចក្រស្រីវិជ័យគឺស្របទៅនឹងការបញ្ចប់របស់សម័យកាលរបស់សមុទ្រម៉ាឡេ ដោយសារតែទីតាំង រដ្ឋដែលធ្លាប់មានអំណាចមួយនេះបានបង្កើតបច្ចេកវិទ្យាស្មុគស្មាញដោយប្រើប្រាស់ធនធានសមុទ្រ លើស​ពី​នេះ​ទៀត សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ខ្លួន​បាន​ពឹង​ផ្អែក​ជា​លំដាប់​លើ​ពាណិជ្ជកម្ម​ដែល​រីក​ចម្រើន​ក្នុង​តំបន់ ដូច្នេះការប្រែក្លាយវាទៅជាសេដ្ឋកិច្ចផ្អែកលើទំនិញកិត្យានុភាព^[៧]

អាណាចក្រស្រីវិជ័យ Kadatuan Sriwijaya
ប្រហែលឆ្នាំ ៦៥០–១២៧៥
វិសាលភាពអតិបរមារបស់អាណាចក្រស្រីវិជ័យនៅជុំវិញសតវត្សទី ៨ ជាមួយនឹងដំណើរបេសកកម្ម និងការសញ្ជ័យរបស់អាណាចក្រស្រីវិជ័យជាបន្តបន្ទាប់
ធានី	ប៉ាឡិមបាំង[១][២] វាលទំនាបកេវូ ស្រុកជេយ្យា ចាមប៊ី
ភាសាទូទៅ	ម៉ាឡេបុរាណ និងសំស្ក្រឹត
សាសនា	ពុទ្ធសាសនាមហាយាន, ពុទ្ធសាសនាវជ្រយាន, ហិណ្ឌូសាសនា និងនិមិត្ដនិយម
រដ្ឋាភិបាល	ព្រះមហាក្សត្រ
មហារាជ
▪ ប្រហែលឆ្នាំ ៦៨៣ គ.ស	ដាពុនតាហ្យាងស្រីជយានាស
▪ ប្រហែលឆ្នាំ ៧៧៥	ធម៌សេទូ
▪ ប្រហែលឆ្នាំ ៧៩២	សាម៉ារ៉ាទុងហ្គា
▪ ប្រហែលឆ្នាំ ៨៣៥	បាឡាពុត្រា
▪ ប្រហែលឆ្នាំ ៩៨៨	ស្រីជូដាម៉ានី វ៉ាម៉ាឌេវ៉ា
ប្រវត្តិសាស្រ្ត
▪ បេសកកម្ម និងការពង្រីករបស់ដាពុនតាហ្យាង (សិលាចារឹកកេឌូកាន់ប៊ូគីត)	ប្រហែលឆ្នាំ ៦៥០
▪ ការឈ្លានពានចោឡានៅអាណាចក្រស្រីវិជ័យ	១០២៥
▪ សិង្ហៈសារីវាយប្រហារលើម៉ាឡាយូ	១២៧៥
រូបិយវត្ថុ	កាក់មាស និងប្រាក់ដើម
Preceded by Succeeded by កាន់តូលី រាជវង្សសៃលេន្ទ្រា អាណាចក្រម៉ាឡាយូ ធម៌ស្រាយ៉ា អាណាចក្រសិង្ហបុរី ស៊ុលតង់សាមូឌេរ៉ាប៉ាសៃ អាណាចក្រម៉ាចាប៉ាហ៊ីត