amir

Kurmancî

Navdêr

amir cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. Serekên eskeran, serokên leşkerî.

   Hevmane: fermandar, fermande, fermander, komtan, efser, serdar, zabit, serbaz, komandar, komandan

Ji wêjeya klasîk

• Herçî te irade kir reqem kir
  Amir tu yî, ew bi emrî me'mûr
  Me'mûr dibin hemîşe me'zûr — ()

Jê

• amirane
• amirî
• amirîtî
• amirtî
• seramir
• seramirane
• seramirî
• seramirîtî
• seramirtî

Etîmolojî

Ji erebî (), têkildarî emir, emîr, mîr, amîral

Werger

• Almanî:  →  n,  →  n, ^? →  m
• Erebî: () ., أمراء (’umarā’* pirjimar
• Estonî:
• Farisî:
• Fînî:  → 
• Fransî:  → 
• Îbranî:  →  (), מפקדת (mefaqedet)
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Rusî:  →  ()
• Spanî:  → 
• Tirkî: ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → 

Ozbekî

Navdêr

1. (meslek) mîr
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev made ji wergerên mîr hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}