beled

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: be·led

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
beled	beledtir	herî beled (merkezî) tewrî beled (rojavayî)

beled

1. şareza, pispor, aşna, zana

   Ez li vê derê ne beled im. ― Ez vê derê nanasim.

   • Nîvê şevê dor avahî, em ji hespan peya buyîn û deh mirof li nik hespan mayî, min sî mirof înaye dora mala Memedî. Ez bi mala wî beled bûm. Ji kulekê peya bûm û min derî vekirî, em çuyîne nava malê... — ()
   • ...û behsa gelek tiştên din ku ew pê beled nebû dikirin, jixwe nedixwest jê beled be lewre hemû ji zêdetir biserenc dixuyan. — ()

Bi alfabeyên din

Bide ber

• belek
• belem
• beleş
• weled

Binere herwiha

• belî

Jê

• beled bûn (lêker)
• beled kirin (lêker)
• beledbûn (navdêr)
• beledbûyî (rengdêr)
• beledî (2)
• beledîtî
• beledkirin (navdêr)
• beledkirî (rengdêr)
• beledtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî:  → ,  → ,  → ,  → 

Navdêr

beled n

1. welat, dewlet
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. bajar, şar
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Bi alfabeyên din

Jê

• belediye
• (3) beledî
• (2) beledîtî
• bîlad
• bîladî

Etîmolojî

Ji erebî () ji yûnanî () (palation: 1. koşk, qesr, seray 2. paytext) ji latînî (koşk, qesr, seray) ji Palatium, yek ji heft girên ku Rom li ser hatibû avakirin û cihê koşk û serayên malmezinan bû.

Werger