dildar

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: dil·dar

Navdêr

Tewandina dildar
Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	dildar	dildar	dildar
Îzafe	dildara	dildarê	dildarên
Çemandî	dildarê	dildarî	dildaran
Nîşandera çemandî	wê dildarê	wî dildarî	wan dildaran
Bangkirin	dildarê	dildaro	dildarino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	dildarek	dildarek	dildarin
Îzafe	dildareke	dildarekî	dildarine
Çemandî	dildarekê	dildarekî	dildarinan

dildar m yan n li gorî maneyê

1. Kesa/ê ji kesekê/î hez dike, kesa/ê hest bi evînê anku eşqê dike.
   • Feryad ji destê firqetê
     Minnet me dildarê xwe dî
     Dîsa ji nû yarê xwe dî — ()

Hevmane

• evîndar
• aşiq

Bide ber

• dilber
• evandî

Binêre herwiha

• dilovan
• dilvîn
• dilsoj
• dilsoz

Têkildar

• eşq
• eşqî

Jê

• (lêker) dildar bûn
• (navdêr) dildarbûn
• dildarî

Etîmolojî

Ji dil +‎ -dar.

Werger

• Almanî:  → ,  → , ^? → 
• Erebî: ^? → , ^? → 
• Farisî:  → ,  → ,  → 
• Îngilîzî:  → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → 

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
dildar	dildartir	herî dildar (merkezî) tewrî dildar (rojavayî)

dildar

1. Kesa/ê ji kesekê/î hez dike, kesa/ê hest bi evînê anku eşqê dike.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Hevmane

• evîndar
• aşiq

Etîmolojî

Ji dil +‎ -dar.

Werger

• Almanî:  → ,  → , ^? → 
• Erebî: ^? → , ^? → 
• Farisî:  → ,  → ,  → 
• Îngilîzî:  → , ^? → ,  → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → , ^? →