esir

 Binêre herwiha: esîr, eşîr, û êsîr

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): 
• Kîtekirin: e‧sir

Navdêr 1

esir m

1. sedsal, sede, çerx, sed sal, her heyama ku ji 100 salan pêk tê

   Esira yekem yekem. (sala 1ê ta ya 100ê)

   Em li esira 21em dijîn.

2. piştî nîvro

   Nivêja esirê.

   • Hem ji ber pêdaketina hevalan hem jî ji ber vexwarina ji esir ve, Ferda pir dilzîz bûbû û bi wê dilzîziyê dest bi axaftineke kurt kir. Deng ji her kesî biliya. — ()

Herwiha

• asir
• asr
• esr

Jê

• esrî
• esrîdîde

Etîmolojî

ji erebî ()

Werger

Sedsal (1)

• Afrîkansî:  → 
• Almanî:  →  nêtar
• Danmarkî:  → 
• Endonezyayî:  → 
• Erebî: ^? → 
• Esperantoyî:  → 
• Farisî:  → , ^? → 
• Ferî:  → 
• Fînî:  → 
• Fransî:  → 
• Friyolî:  → 
• Frîsî:  → 
• Holendî:  → 
• Îdoyî:  → 
• Îngilîzî:  →  (a period of 100 years)
• Îtalî:  →  nêr
• Îzlendî:  → 
• Malezî:  → 
• Mecarî:  → ,  → 
• Norwecî:  → 
• Polonî:  → ,  → 
• Portugalî:  → 
• Romanyayî:  → 
• Rusî:  →  ()
• Spanî:  → 
• Swêdî:  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → , ^? → 
• Yûnanî:  →  ()

Navdêr 2

esir m

1. Guhartoyeke hêsir.

Tirkî

Navdêr

1. dîl, êsîr, destgîr, hêsîr, yêxsîr
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. benî, bende, bendî, kole
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. êsîr

   ― Ez dîlê bedewiya wê me.

4. cewher
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
5. hewa
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]