esmer

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: es·mer

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
esmer	esmertir	herî esmer (merkezî) tewrî esmer (rojavayî) esmertirîn (soranîzm)

esmer

1. (reng) qemer, genimgûn, rengekî ku dişibe reş
   • Hin gulê bo'enber in
     Hin di şîrîn esmer in
     Hin guherî-dane yin — ()

Bi alfabeyên din

Jê

• esmer bûn (lêker)
• esmer kirin (lêker)
• esmerbûn (navdêr)
• esmerbûyî (rengdêr)
• esmerî
• esmerîtî
• esmerkirin (navdêr)
• esmerkirî (rengdêr)

Bide Ber

• reş
• spî
• kesk
• sor

Etîmolojî

Ji erebî (, “bi çermê tarî”).

Werger

• Almanî:  → ,  → ,  → ,  → , ^? → 
• Erebî:  → 
• Farisî:  → ,  → 
• Îngilîzî:  → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → 

Tirkî

Rengdêr

1. qemer, esmer
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Etîmolojî

Ji erebî (, “bi çermê tarî”).