felc

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): 
• Kîtekirin: felc

Navdêr

Tewandina felc
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	felc	felc
Îzafe	felca	felcên
Çemandî	felcê	felcan
Nîşandera çemandî	wê felcê	wan felcan
Bangkirin	felcê	felcino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	felcek	felcin
Îzafe	felceke	felcine
Çemandî	felcekê	felcinan

felc m

1. (patolojî) Bi tevahî windakirina kontrola bidilxwazî ​​ya qismek ji laşê mirov, wekî yek an çend lingan.

   Hevmane: şelal, seqet, qorim, şeht, şelpe, kûd

Herwiha

• falinc
• fecir
• fecr
• felç
• felec

Jê

• felc bûn (lêker)
• felc kirin (lêker)
• felcbûn (navdêr)
• felcbûyî (rengdêr)
• felckirin (navdêr)
• felckirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji erebî () ji aramî / פלג (pêlge: parçe, rex, hêl, alî).

Werger

• Almanî:  →  m
• Îngilîzî:  →