fecir

Kurmancî

Navdêr 1

Tewandina fecir
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fecir	fecir
Îzafe	fecira	fecirên
Çemandî	fecirê	feciran
Nîşandera çemandî	wê fecirê	wan feciran
Bangkirin	fecirê	fecirino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fecirek	fecirin
Îzafe	fecireke	fecirine
Çemandî	fecirekê	fecirinan

fecir m

1. sewgûr, sewgir, sewgor, spêde, sibe, sihar, destpêka rojê, dema ku tav li rojhilatê derdikeve anku hiltê
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. destpêk
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Derd û bela wên çûn hela 'umrek Mela mehcûr-i bû
  Pir min zecir dîtin hecir ma bû ecir subh û fecir
  Şem'a me hil -bû sed 'emil minnet me dil mesrûr-i bû — ()

Herwiha

• fecr

Dijmane

• mexreb

Jê

• fecrî

Etîmolojî

Ji erebî ()

Werger

• Afrîkansî:  → 
• Almanî:  →  m,  →  m,  →  n,  →  m
• Çînî: ()
• Farisî:  → 
• Fînî:  → 
• Fransî:  →  m
• Hindî:  →  (),  →  ()
• Îngilîziya kevn:  m
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Îtalî:  →  m
• Japonî: ()
• Katalanî:  →  m
• Koreyî: ()
• Norwecî:  → 
• Polonî:  → 
• Romanyayî:  → ,  → 
• Rusî: (), рассвет (rassvét), (утренняя) заря ((útrennjaja) zarjá)
• Spanî:  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → 
• Yûnanî:  →  n (),  →  m ()

Navdêr 2

fecir m

1. Guhartoyeke felc (「şelal, şeht」).

Tirkî

Navdêr

1. spêde, berbangî, sewgur
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. kebar, karzim, tariya sibê, kebara sibê, fecr
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]